پیش دبستانی مستقل دخترانه - پسرانه مارال کوچولو

کاربرگ وواحدکارهوش-ریاضی-علوم-واحدکارمستقل-تقویت هوش کودکان-کودکان بیش فعال-اعتمادبه نفس کودکان

پیش دبستانی مستقل دخترانه - پسرانه مارال کوچولو

کاربرگ وواحدکارهوش-ریاضی-علوم-واحدکارمستقل-تقویت هوش کودکان-کودکان بیش فعال-اعتمادبه نفس کودکان

مشخصات بلاگ

کاربرگ وواحدکارهوش-ریاضی-علوم-واحدکارمستقل-تقویت هوش کودکان-کودکان بیش فعال-اعتمادبه نفس کودکان

۴۸ مطلب در شهریور ۱۳۹۴ ثبت شده است

آزمونی برای تشخیص کودکان بیش فعال



 

 

بیش‌فعالی ,کودکان بیش فعال

 

خیلی از پدر و مادرها فکر می‌کنند اگر فرزندشان جنب و جوش زیادی داشته و بازیگوش باشد، حتمابیش‌فعال است...

 

اختلال کم‌توجهی و بیش‌فعالی، مشکل بسیاری از کودکان و البته نگرانی بسیاری از والدین است.

 

بعضی از والدین برعکس، حتی شیطنت و خرابکاری مفرط کودکشان را جدی نمی‌گیرند و آن را به حساب تیزهوشی و کنجکاو بودن او می‌گذارند.

 

این آزمون به شما کمک می‌کند دریابید فرزندتان به مشکل بیش‌فعالی و کم‌توجهی دچار است یا نه.

 

هنگام جواب دادن به سوال‌های زیر، این نکته‌ها را در نظر داشته باشید:

 

• سن فرزندتان را در نظر بگیرید.

 

• رفتار فرزندتان را در 6 ماه گذشته ملاک پاسخ دادن قرار دهید.

 

• توجه کنید که این آزمون به تنهایی نباید ملاک تشخیص یا درمان یک کودک باشد.

 

گزاره‌های زیر را بخوانید و برای هریک، یکی از گزینه‌های روبه‌رو را انتخاب کنید (امتیاز هریک از گزینه‌ها در مقابل آنها نوشته شده) و در نهایت، مجموع امتیازهایتان را حساب کنید و تفسیر آزمون را بخوانید.

 

قسمت اول:

 

1) فرزندتان به جزییات توجه نمی‌کند یا در انجام تکالیف مدرسه‌اش اشتباه‌های ناشی از بی‌دقتی دارد؟

 

2) به سختی می‌تواند توجهش را حین انجام یک کار و تا پایان آن حفظ کند؟

 

3) وقتی مستقیما با او صحبت می‌کنید، به نظر می‌رسد گوش نمی‌دهد؟

 

4) باوجود داشتن میل باطنی به انجام کارها و فهمیدن دستوراتی که به او داده می‌شود، به دستورات درست عمل نمی‌کند و نمی‌تواند کاری را به پایان برساند؟

 

5) به دشواری می‌تواند به وظایف و فعالیت‌هایش نظم دهد؟

 

6) کارهایی که به تلاش مداوم ذهنی نیاز دارند، دوست ندارد و از انجام آنها طفره می‌رود؟

 

7) وسایل لازم برای انجام کارها یا تکالیفش را گم می‌کند؟ (مداد، کتاب، اسباب بازی و ...)

 

8) صداها یا محرک‌های دیگر به آسانی حواسش را پرت می‌کنند؟

 

9) در فعالیت‌های روزانه‌اش فراموشکار است؟

 

10) با دست‌هایش ور می‌رود یا پاهایش را تکان می‌دهد و وقتی نشسته، سر جایش وول می‌خورد و می‌لولد؟

 

11) مواقعی که لازم است سر جایش بنشیند، صندلی را ترک می‌کند؟

 

12) مواقعی که لازم است سر جایش بنشیند، بیش از حد به دور و اطراف می‌دود و از صندلی‌ها بالا می‌رود؟

 

13) انجام بازی‌های بی‌سر و صدا برایش دشوار است؟

 

14) تمام روز در حال حرکت است، انگار در بدنش موتور کار گذاشته‌اند؟

 

15) بیش از حد حرف می‌زند؟

 

16) وقتی از او سوال می‌پرسید، قبل از اینکه سوال تمام شود، با عجله جواب می‌دهد؟

 

17) رعایت نوبت برایش دشوار است؟

 

18) وسط حرف دیگران یا کار آنها می‌پرد؟

 

19) با بزرگسالان بحث می‌کند؟

 

20) از کوره در می‌رود؟

 

21) آگاهانه از خواسته‌ها و قوانین بزرگسالان سرپیچی می‌کند؟

 

22) عمدا دیگران را اذیت می‌کند؟

 

23) دیگران را مسوول خطاها یا بدرفتاری‌های خود می‌داند؟

 

24) حساس است و به سادگی از دیگران می‌رنجد؟

 

25) عصبانی یا بی‌میل است؟

 

26) کینه‌توز است و دوست دارد تلافی کند؟

 

27) قلدری می‌کند، دیگران را تهدید می‌کند یا می‌ترساند؟

 

28) کتک‌کاری به راه می‌اندازد؟

 

29) برای فرار از کارهایی که باید انجام دهد، یا خلاص شدن از دردسر، دروغ می‌گوید و دیگران را گول می‌زند؟

 

30) از مدرسه فرار می‌کند؟

 

31) دیگران را آزار فیزیکی می‌دهد؟

 

32) اشیا ارزشمند دزدیده است؟

 

33) عمدا وسایل دیگران را خراب می‌کند؟

 

34) اشیایی را به کار برده که می‌توانند صدمه جدی ایجاد کنند. (چاقو، چوب، آجر، اسلحه)

 

35) حیوانات را آزار می‌دهد؟

 

36) عمدا آتش روشن می‌کند که خرابی به بار بیاورد؟

 

37) بی‌اجازه وارد خانه یا محل کار یا ماشین کسی می‌شود؟

 

38) شب بدون اجازه از منزل بیرون می‌ماند؟

 

39) شبانه از منزل فرار کرده است؟

 

40) کسی را مورد سوءاستفاده جنسی قرار داده است؟

 

41) مضطرب، هراسان یا نگران است؟

 

42) به خاطر احتمال خطا، از امتحان چیزهای جدید می‌ترسد؟

 

43) احساس بی‌ارزشی یا حقارت می‌کند؟

 

44) به دلیل بروز مشکلات، خودش را سرزنش و احساس تقصیر می‌کند؟

 

45) احساس تنهایی می‌کند و حس می‌کند کسی او را نمی‌خواهد و دوست ندارد. می‌گوید: «کسی من را دوست ندارد.»

 

46) ناراحت، غصه‌دار یا افسرده است؟

 

47) نگران رفتار و ظاهر خود است و همیشه خجالت می‌کشد؟

 

تفسیر آزمون

 

اگر شما هم فکر می‌کنید فرزندتان بیش‌فعال است، این آزمون به شما کمک می‌کند تا این حدستان را ارزیابی کنید، اما دقت داشته باشید که این آزمون به تنهایی نمی‌تواند و نباید ملاک تشخیص قرار گیرد. همچنین پاسخ مثبت به یک یا چند سوال نشانه وجود مشکل نیست. برای تفسیر نمره‌های آزمون به نکته‌های زیر توجه کنید:

 

• الف) اگر بین سوال‌های 1 تا 9 حداقل به 6 سوال پاسخ «اغلب» یا «تقریبا همیشه» داده‌اید و در بین سوال‌های 48 تا 55 حداقل یک پاسخ «مشکل اندکی دارد» یا «مشکل جدی دارد» دارید، احتمالا کودکتان با اختلال کم‌توجهی روبروست.

 

• ب) اگر در بین سوال‌های 10 تا 18 حداقل به 6 سوال پاسخ «اغلب» یا «تقریبا همیشه» داده‌اید و در بین سوال‌های 48 تا 55 حداقل یک پاسخ « مشکل اندکی دارد» یا «مشکل جدی دارد» داشته‌اید، احتمالا فرزندتان با اختلال بیش‌فعالی روبرواست.

 

• ج) اگر هر دو نتیجه «الف» و «ب» را از آزمون گرفته‌اید، احتمالا کودکتان با اختلال بیش‌فعالی و کم‌توجهی (ADHD) روبراست.

 

قسمت دوم:

 

عملکرد کودک

 

48) عملکرد کلی فرزندتان در مدرسه چگونه است؟

 

49) خواندن فرزندتان چگونه است؟

 

50) نوشتن فرزندتان چگونه است؟

 

51) ریاضی فرزندتان چگونه است؟

 

52) ارتباط او با والدینش چطور است؟

 

53) ارتباط او با خواهر و برادرش چطور است؟

 

54) ارتباط او با همسالانش چطور است؟

 

55) مشارکت او در فعالیت‌های جمعی (مانند بازی‌های تیمی) چگونه است؟

 

چه می‌توان کرد؟

 

اگر نتایج الف، ب، یا ج گرفته‌اید، حتما فرزندتان را نزد یک روان‌پزشک یا روان‌شناس ببرید. تشخیص اختلال کم‌توجهی و بیش‌فعالی (ADHD) به این سادگی‌ها نیست. حتی بعد از انجام این آزمون نیز نمی‌توان به تشخیص قطعی رسید، بنابراین بهتر است قبل از اینکه هرگونه برچسبی به فرزندتان بزنید، برای ملاقات با یک روان‌پزشک یا روان‌شناس برنامه‌ریزی کنید. بدون مشورت با روان‌پزشک در مورد وضعیت فرزندتان تصمیم نگیرید و به خصوص در حضور کودک در مورد بیش‌فعالی حرفی نزنید.

کودک بیش فعال را چگونه مهار کنیم؟


از آنجایی که دارو و درمانی برای کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی به تنهایی پاسخگو نیست، والدین بهتر است روش های تربیتی و برخورد مناسب با این کودکان را فرا بگیرند اما به راستی چگونه باید با این کودکان برخورد کرد؟ روش های تربیتی مناسب این کودکان کدام هستند؟

کودک بیش فعال

 

بزرگ کردن هر کودکی به آموزش والدین نیاز دارد اما کودکی بیش فعال نیروی ویژه ای را می طلبد. اگر به عنوان والدین کودک، نقش خود را به خوبی در مقابل همه کسانی که در درمان کودک شرکت دارند – مانند معلمان، پزشک، روانشناس و حتی سایر اعضای خانواده – ایفا کنید، مهمترین و بهترین مدافع کودک هستید. نتیجه این حمایت ها و آموزش ها این است که می توانید به کودک بیش فعال خود کمک کنید به سوی موفقیت گام بردارد. در اینجا چند روش مناسب برای رفتار با این کودکان را بیان می کنیم:

 

1- نگرش و افکار خود را تغییر بدهید.

از آنجا که تعدادی از انتظارات، باورها و پیش داوری های خاص والدین باعث بروز مشکلات ارتباطی والد و کودک می شود، لازم است برخی از شناخت ها در نخستین مرحله اصلاح شوند. مثلا به عنوان والد باید بدانید: رفتار کودک مربوط به یک اختلال است و از روی قصد و عمد نیست، کودک توانایی یادگیری و موفقیت دارد، کودک مجموعه ای از توانایی های منحصر به فرد را دارد که این ویژگی ها ارزشمند هستند. به صورت خلاصه هر چقدر می توانید در مورد این بیماری بیاموزید؛ هر چقدر بیشتر بدانید می توانید به کودکتان بهتر کمک کنید.

 

2- گوش دادن و صحبت کردن درست را بیاموزید.

باز نگه داشتن پل ارتباطی میان والدین و کودک فوق العاده مهم است و موج بمی شود اختلاف ها و تعارض های میان والدین و کودک به شکل مؤثری از میان برداشته شود و از وخیم تر شدن روابط میان آنها جلوگیری کند. برای این مورد پیشنهاد می شود:

 

- رفتار خود را با سن کودک متناسب کنید.

 

- در هنگام صحبت با کودک ارتباط چشمی با او داشته باشید.

 

- با جملات ساده صحبت کنید.

 

- خود را به جای کودک بگذارید.

 

- سعی کنید هدف او را از بروز چنین رفتارهایی کشف کنید و برای گوش دادن به صحبت های کودک خود وقت بگذارید.

 

- آرام ولی محکم صحبت کنید. اگر معمولا هنگامی که کاری از کودکتان می خواهید صدایتان را بلند می کنید، کودک می آموزد هنگامی که صدایتان را به حداکثر نرسانده اید، به شما بی توجهی کند.

 

- احساستان را به کودک بگویید. بدون اینکه مستقیم از کودک انتقاد کنید، به او بگویید در مورد اعمال و رفتارش چه احساسی دارید. برای مثال: «به خاطر اینکه موهایت را شانه نمی کنی واقعا ناراحتم» یا «وقتی به موقع نمی خوابی، واقعا نگران می شوم.»

 

3- توجه مثبت به کودک نشان دهید.

فقط زمانی می توانید با موفقیت برای فرزند خود حد و مرز قوانین را تعیین کنید که به ویژگی های مثبت او توجه نشان دهید.

 

مؤثرترین راه برای آموزش رفتار خوب، شکل دادن رفتار یا تحسین است. اگر هنگام تحسین کودک خود، راهنمایی های زیر را به کار ببندید، متوجه خواهند شد این کار به عنوان یک روش تربیتی و انضباطی بسیار مؤثر است.

 

- به کودک خود بگویید که کدام صفات او را می پسندید. دست کم چند بار در روز کودک خود را تحسین کنید.

 

- به طور مناسب و مقتضی تحسین کنید. برای دریافت پاسخ های بهتر، نوع تحصین را با سن و اخلاق کودک متناسب کنید. برای نمونه در آغوش گرفتن، بوسیدن، نوازش کردن و دیگر نشانه های عملی محسبت همراه با کلمات مهر آمیز برای کودکان مناسبتر هستند. به این نکته توجه داشته باشید که همیشه از جملات متنوعی برای این کار استفاده کنید، زیرا کودک بعد از مدتی از جملات تکراری خسته می شود.

 

- بازخورد فوری نشان دهید و رفتار کودک را برای موفقیت های کوچکتر نادیده نگیرید.

 

- کودک را با افراد دیگر مقایسه نکنید.

 

- روزانه پانزده تا بیست دقیقه از وقت خود را به کودک اختصاص دهید تا روابط والد – فرزند نزدیکتری ایجاد شود و زمینه برای تخلیه هیجانات نیز صورت گیرد. در این اوقات به کودکتان در انتخاب فعالیت یا تکلیف، حق انتخاب بدهید و کودک نقش اصلی را بر عهده بگیرد.

 

4- دستورات مؤثر و مناسب بدهید

کودکان دچار اختلال بیش فعالی در کنترل حواس خود ناتوان هستند. بدین ترتیب وقتی می خواهید کودک رفتار خاصی داشته باشد یا کار خاصی انجام دهد، باید حواس خود را متمرکز کند. برای آموزش این مرحله از مداخله موارد زیر پیشنهاد می شود:

 

- محیط خانه را بازسازی کنید. فعالیت ها و شلوغی ها و تماس های تلفنی غیرضروری را کاهش دهید و تلویزیون را خاموش کنید.

 

- برای تقویت توجه کودک ابتدا از بازی «نگاهتو برنگردون» استفاده کنید. بدین ترتیب که شما و کودکتان به چشمان یکدیگر خیره شوید، هر کس زودتر خسته شود و نگاهش را برگرداند، بازنده است. پس از اینکه کودک خیره شدن را به خوبی یاد گرفت، به او بیاموزید حواسش را روی کسی که در حال صحبت کردن است، متمرکز کند یا به عبارتی «رادارش را روی او قفل کند». هنگام غذا خوردن به طور عمد ترتیبی بدهید تا افراد مختلف صحبت کنند و ببینند آیا کودک این بازی را درست انجام می دهد یا نه. فراموش نکنید در صورت انجام درست این تمرین، کودک را تحسین کنید.

 

- مطمئن شوید کودکتان وظایفش را متوجه شده است و از او بخواهید دستور را با صدای بلند تکرار کند.

 

- برای انجام کارها از کودک خواهش نکنید. اگر شما در مورد مسئله ای از کودک خود خواهش کنید، باید انتظار جواب «نه» را داشته باشید.

 

5- به کودکتان نحوه انجام درست فعالیت ها را آموزش دهید.

والدین همیشه مشتاق هستند کودک بتواند از خودش مراقبت کند، رفتارش را کنترل کند و رفتاری مسئولان داشته باشد. برای اینکه به طور مؤثر والدین این کودکان باشید، باید یک مدیر مؤثر باشید؛ زیرا شما در حال اداره فردی هستید که سطح خود کنترلی اش پایین است. تعامل شما با کودک باید ثابت و قابل پیش بینی باشد. برای آموزش این مرحله از مداخله، موارد زیر پیشنهاد می شود:

کودک بیش فعال

- فعالیت هایی را انتخاب کنید که کودک قادر به انجام آنها باشد.

 

- قوانین باید به صورت شفاف و خلاصه شده باشد. کودک باید به طور دقیق بداند شما چه انتظاری از او دارید.

 

- وظایف را به مراحل کوچکتر تقسیم کنید.

 

- به کودک خود بگویید چه کاری را باید انجام بدهد، نه اینکه چه کاری را نباید انجام بدهد، زیرا باید به این کودکان شروع راه را نشان دهیم، نه اینکه آنها را متوقف کنیم.

 

- به کودک علامتی نشان دهید که به او بهماند زمان شروع کارش است؛ از کودک بخواهید به شما بگوید در شروع، وسط و پایان چه کارهایی را انجام داده است.

 

- یک ساختار زمانی ثابت را برای غذا خوردن، انجام تکالیف، تلویزیون نگاه کردن، بیدار شدن و به رختخواب رفتن تنظیم کنید.

 

- برای انجام کارهایی که به توجه و یادگیری نیاز دارد، وقت استراحتی تعیین کنید.

 

- به کودک اجازه دهید انرژی های اضافی خود را با انجام بعضی از ورزش های فیزیکی تخلیه کند.

 

- تکالیف مدرسه را به طور روزمره مرور کنید و از آموزگار بخواهید کارهای کلاسی کودک را برای شما بفرستد. همچنین زمان مشخصی را برای انجام تکالیف انتخاب و برای انجام تکالیف روزمره جدولی تهیه کنید. به عنوان مثال، شنبه ها: ریاضی و فارسی.

 

- یک مکان آرام تعیین کنید که کودک تکالیف مدرسه را در آنجا انجام و کتاب ها و دفترهای مدرسه اش را هر شب پیش از خواب در آنجا قرار دهد و صبح، هنگام رفتن به مدرسه آنها را فراموش نکند؛ تکالیف را بازبینی کنید. صحت و نظم و ترتیب آنها را بررسی کنید و به کودک خود تذکر دهید اگر تکالیفش را انجام دهد، به او پاداش می دهید. کودک را در انجام تکالیفش راهنمایی کنید. ولی خودتان تکالیف را انجام ندهید.

 

- با ایفای نقش، کودکتان را آموزش دهید. این موقعیت ها می تواند شامل دعوت یک دوست به بازی، صحبت با تلفن، خوشامدگویی به میهمان، گفتگو با کودکان و ... باشد.

 

- کودک را مکلف کنید کارهای خانه را انجام دهد؛ مانند چیدن سفره، مرتب کردن اتاق، کمک در آشپزی و ... از این طریق اعتماد خود به توانایی او در مسئولیت پذیری را نشان دهید.

 

6- در زمان مناسب تشویق و تنبیه کنید

پاداش و تشویق برای رفتار مطلوب، یک تقویت کننده محسوب می شود. کودک نسبت به کاری که انجام داده است، احساس خوبی پیدا می کند و در نتیجه آن کار را تکرار خواهد کرد. برای این مورد نیز بهتر است موارد زیر رعایت شود.

 

- به پاداش ها تنوع ببخشید. برای کمک به تصمیم گیری در مورد پاداش، خواسته های کودکتان را بررسی کنید. می توانید از کودک خود پرسش های زیر را بپرسید «اگر بتوانی سه آرزو بکنی، آنها کدامند؟» «اگر بنا باشد فقط یک چیز از بابا بخواهی، آن چیست؟»

 

- پاداش ها و امتیازها را فقط در جریان یا بلافاصله پس از بروز رفتار مطلوب ارائه کنید.

 

- هنگامی که پاداش یا امتیاز می دهید، از کلمات مثبت و تشویق کننده و نیز از ناز و نوازش استفاده کنید.

 

- گاهی اوقات جلوتر به کودک بگویید برای گرفتن پاداش و امتیاز از او چه رفتار مطلوبی را انتظار دارید.

 

- برچسب های ستاره دار یا اشیاء رنگی را انتخاب کنید و در مقابل انجام کار درست یک ژتون به کودک بدهید و در مقابل انجام کار اشتباه، یک ژتون از او بگیرید و مثلا، در ازای جمع آوری پنج ژتون یک هدیه به او بدهید.

 

- از تصحیح بیش از حد استفاده کنید. بر اساس این روش، از کودک می خواهید رفتار ناشایست خود را اصلاح کند. مثلا کودک شما روی دیوار نقاشی می کشد. به او بگویید «دیوار کثیف شده است و باید آن را تمیز کنی تا دوباره قشنگ شود.»

 

- از روش محروم کردن استفاده کنید، البته در استفاده از این مورد محل محرومیت را به دقت انتخاب، و از امنیت و سلامت آن اطمینان حاصل کنید و مدت زمان محرومیت را برحسب سن کودک تعیین کنید.

 

- از کودکتان بخواهید سه تا پنج الگوی نقش یا قهرمان را نام ببرد. بعدا از او بپرسید الگوها یا قهرمانان او برای غلبه بر مشکلات کنترل تکانه چه خواهند کرد. پاسخ های کودک را بررسی و او را دربرداشتن گام های مشابه در راستای تمرین افزایش خویشتنداری تشویق کنید.

 

- رویدادها یا عوامل استرس زایی را که در افزایش بیش فعالی، رفتارهای تکانشی و حواس پرتی کودک نقش دارند، مشخص کنید.

 

7- به رژیم غذایی و مصرف داروها توجه کنید.

اختلال بیش فعالی با رژیم غذایی در ارتباط است. تغذیه نامناسب و حساسیت های غذایی ممکن است این اختلال را افزایش دهد. در این مورد به یاد داشته باشید:

- در وعده های غذایی نظم زمانی ایجاد کنید؛ اندازه گیری دقیق وزن و قد کودک را دنبال کنید.

 

- از مواد غذایی پروتئینی از قبیل میوه های خشک شده، تخمه گل آفتاب گردان، میوه های مغز دار (پسته، گردو، فندق)، غذاهای بدون نمک، میوه و سبزیجات تازه استفاده کنید؛ از قرار دادن چیپس و نوشابه های گازدار در دسترس کودک خودداری و خوردن پیتزا را برای خانواده محدود کنید.

 

- برای بسیاری از کودکان مبتلا، دارو درمانی جزء جدایی ناپذیر برنامه درمانی است. دارو درمانی برای این استفاده می شود تا علائم این اختلال را بهبود بخشد و کودک بتواند به طور مؤثری به فعالیت ادامه دهد، بنابراین مصرف او را پیگیری کنید.

 

8- به یک گروه حمایتی بپیوندید.

برخورد و اتخاذ شیوه های تربیتی با کودکان بیش فعال بسیار توانفرساست. در این گروه های حمایتی شما با سایر مادران دارای فرزند بیش فعال آشنا خواهید شد که ضمن احساس همدردی کردن با آنان، می توانید از تجارب موفق آنان نیز استفاده کنید.

رفتار با کودکان عقب مانده ذهنی

رفتار با کودکان عقب مانده ذهنیپسرک با چشمان ریز شده و صورت پف کرده، چپ چپ مسافران را نگاه می کرد. از وقتی که سوار اتوبوس شده بودند و او در کنار مادرش آرام گرفته بود تا حالا که نیمی از مسیر را طی کرده بودند، پسرک همین طور مبهوت و نگران به مردی چشم دوخته بود که با نگاه های خود دائما او را زیر نظر داشتند.

رفتار با کودکان عقب مانده ذهنی,رفتار با کودک عقب مانده ذهنی,نحوه برخورد با کودکان عقب مانده ذهنی,[categoriy]

رفتار با کودکان عقب مانده ذهنی,رفتار با کودک عقب مانده ذهنی,نحوه برخورد با کودکان عقب مانده ذهنی,چگونگی رفتار با کودکان عقب مانده ذهنی,مشاوره خانواده ،روانشناسی خانواده

چند جوان که اول کمی آرام و مرموز با هم می خندیدند حالا چیزهایی به یکدیگر گفته و بعد با اشاره به پسرک می خندیدند.
زن دیگر تحمل این وضع را نداشت. در اولین ایستگاه دست پسرک را گرفت و از اتوبوس خارج شد، اما هنوز هم صدای خنده آن چند جوان آزارش می داد.
عقب ماندگی ذهنی یا نارسایی رشد قوای ذهنی، موضوع تازه و بدیعی نیست و همواره در طول حیات بشر، افرادی در اجتماع وجود داشته اند که از نظر فعالیت های ذهنی در حد طبیعی نبوده اند.
در گذشته های بسیار دور که بشر تمدن چندانی نیافته بود، این افراد را به دلیل بیماری شان دیوانه، مجنون و جن زده خوانده و آنها را محبوس کرده و یا به مرگ محکوم می کردند اما به تدریج از قرن هجدهم این نگرش تغییر یافت.
روان پزشک معروف فرانسوی، «فیلیپ پنیل»، در این زمان در اقدامی شگرف زنجیر را از دست و پای بیماران عقب مانده ذهنی باز کرد و برخلاف دیگران با ملاطفت به دلجویی از آنان پرداخت و حتی برای آنها برنامه های تفریحی و گردشی در نظر گرفت.
در واقع اولین دوره توجه به مسایل بیماران روانی و عقب ماندگان ذهنی، انقلاب کبیر فرانسه و برابری حقوق افراد اجتماع بود و انقلاب صنعتی، دولت ها را بهتعلیم و تربیت کلیه افراد کشور موظف کرد و از همین جا مساله آموزش وپرورش کودکان استثنایی نیز مورد توجه واقع شد.
و بالاخره در قرن بیستم بود که عقب ماندگی هایی که به علل اختلالات متابولیکی، نقص های کروموزومی، بیماری های مادر در دوران بارداری و عوارض زایمان و ده ها علت دیگر که باعث بروز این عوارض در کودکان می شوند، کشف شد و راه را برای پژوهش و درمان این افراد هموار ساخت.
اما نکته قابل توجه در این باره مشکلات گوناگونی است که خانواده، بستگان، آموزشگاهها، مراکز درمانی و افراد پیرامونی عقب ماندگان ذهنی با آنها مواجه هستند و شاید بی علت نباشد که پروفسور رابرت لافون، استاد بیماری های اعصاب و روان فرانسه مشکلات کودکان عقب مانده را تنها یک بیماری محسوب نمی کند بلکه آن را معضلی اجتماعی نیز برمی شمرد.
متاسفانه طبق نظر کارشناسان اکثر مردم شناخت صحیحی از توانایی معلولان ذهنی نداشته و این قشر از جامعه هنوز از رفاه اجتماعی برخوردار نیستند یعنی به عنوان یک انسان در جامعه احساس امنیت اجتماعی و اقتصادی نداشته و فاقد یک زندگی مطلوب و معمولی هستند.
الف‌ـ‌ق، که دارای فرزندی ۱۲ ساله و مبتلا به سندرم دان (منگولیسم) است، با اعتقاد به این که رفتار اکثر افراد اجتماع با این کودکان و نوجوانان بسیار زننده و به دور از یک فرد آگاه است که در قرن ۲۱ زندگی می کند، می گوید: «چون چهره بیماران مبتلا به منگولیسم خاص بوده و از سایر افراد اجتماع متمایز است، بسیاری از مردم چپ چپ به آنها نگاه کرده و حتی از سلام و علیک با آنها نیز امتناع و خودداری می کنند و گمان می برند که ممکن است از سوی این بیماران مورد تهاجم و حمله قرار بگیرند. برخی افراد ناآگاه نیز با اشاره مستقیم انگشت این افراد را نشان می دهند و در این لحظات فقط خدا می داند که چه حالی به من و همسرم دست می دهد!»
وی در مورد توانایی های فرزندش می گوید: «بچه های مبتلا به این بیماری و یا کودکان عقب مانده ذهنی مثل سایر افراد اجتماع دارای بهره هوشی هستند ولی این بهره آنها کمتر از سایرین است.
بنابراین رفتار آنها شاید کمی با بقیه فرق کند ولی آنها هم یک انسان و ساکن این اجتماع هستند و حق دارند از تمام امکانات موجود مثل بقیه استفاده کنند. شاید اگر مردم از توانایی ها و احساسات پاک و بی آلایش این کودکان باخبر شوند، دیگر این گونه به آنها ننگرند، ولی اکثر مردم ترجیح می دهند تا جای ممکن خود را از این بیماران به دور نگه دارند.»
کودکان عقب مانده ذهنی با توجه به بهره هوشی خود به چهار گروه عقب مانده های عمیق، شدید، متوسط و خفیف تقسیم می شوند که از این میان کودکان عقب مانده متوسط و خفیف با بهره هوشی (IQ) ۴۰ تا ۵۰ و ۵۰ تا ۷۰ قابلیت آموزش های اولیه را دارا بوده و نسبت به کودکان عقب مانده عمیق و شدید که تقریبا باید درآسایشگاه ها و مراکز ویژه معلولین نگهداری شوند، از وضعیت بهتری برخوردار بوده و خانواده ها می توانند با کمی تحمل و آموزش اصول نگهداری از کودکان عقب مانده، آنها را در محیط خانه و اجتماع نگهداری نمایند.
یک کارشناس مسایل خانواده و ژنتیک در این خصوص با اعتقاد به این که هنوز فرهنگ رفتار صحیح با معلولان ذهنی در کشور جا نیفتاده است می گوید: «هنوز برخی از افراد از روی ترحم و برخی نیز با تنفر و بیزاری به این گروه از افراد جامعه می نگرند.»
دکتر شبیری می افزاید: «در حالی که برخلاف تصور عمومی، افراد عقب مانده از هوش و حافظه بی بهره نبوده و همه آن ها به اختلالات حسی و حرکتی مبتلا نیستند، در افراد عقب مانده آنچه قابل تامل است، عدم تعامل طبیعی و لازم در زمینه های رفتاری، عاطفی، حسی و حرکتی است.»
اما در این میان نقش والدین نیز در تربیت اجتماعی کودک عقب مانده ذهنی نباید نادیده گرفته شود.
در حقیقت اولین گروهی که با این کودکان برخورد می کند والدین و افراد خانواده آنها هستند و در صورتی که آنها هم کودکان را طرد و مورد بی مهری و ناملایمات قرار دهند، کودک دیگر استعدادهای فطری خود را بروز نداده و عقب افتادگی خود را بغرنج تر می کند و البته این مورد در کودکان عقب مانده آموزش پذیر بیشتر صدق می کند.
دکتر بهروز میلانی فر، در کتاب روانشناسی کودکان و نوجوانان استثنایی با اشاره به محدودیت های موجود در رشد شخصیت این کودکان معتقد است: سال های اول زندگی از مهم ترین مراحل رشد شخصیت کودک به شمار می رود، ولی متاسفانه سپردن کودکان عقب مانده در مراکز درمانی باعث جدایی کامل عاطفی بین کودک و اعضای خانواده می شود. از طرفی نقش مادر و اعضای خانواده برای رشد شخصیت کودک (چه طبیعی و چه عقب مانده) بسیار مهم است.
وی در بخش دیگری از این کتاب آورده است: رابطه کودک با مادر ابتدا یک نیاز فیزیولوژیک برای زنده ماندن است اما رفته رفته این رابطه به صورت یک ارتباط عاطفی در می آید و مادر از داشتن کودک احساس غرور و افتخار می کند و معمولا این احساس با پاسخ های کودک تقویت می شود.
ولی چون کودک عقب مانده پاسخی برای مادر ندارد و او کم کم به عقب ماندگی کودک خود پی می برد، پس در این رابطه عاطفی اختلال پیدا می شود.
این اختلال به خصوص زمانی آشکارتر می شود که کودک عقب مانده برادر یا خواهر باهوش نیز داشته باشد. مسلم است که کودک عقب مانده در مقایسه با کودک عادی به مراقبت، نوازش و محبت بیشتری نیاز دارد و چون این کودکان نمی توانند رابطه صحیح عاطفی برقرار کنند، دچار بی توجهی و طردشدگی می شوند و قادر نیستند حتی از توانایی محدودی هم که دارند، استفاده کنند.
به عبارت دیگر استعدادهای فطری خود را حتی به تعداد کم بروز دهند و در نتیجه عقب ماندگی شدت یافته و اختلالات شخصیتی بروز می کند.»
در واقع این چنین به نظر می رسد که بزرگترین کمک به این قشر از افراد جامعه، بالا بردن حس اعتماد به نفس آنهاست تا وی را در شناخت مهارت های خود و استقلال طلبی کمک کنند جامعه نیز با همکاری خانواده، کارشناسان و مدیران سطوح مختلف می توانند جایگاه این افراد را در جامعه سامان بخشند.
از طرفی والدین می توانند با مشاوره ژنتیک قبل از ازدواج، مهمترین گام را در جهت پیشگیری بردارند زیرا به عقیده کارشناسان، مشاوره ژنتیکی نقش زیادی در پیشگیری از انواع معلولیت ها دارد.
اما در نهایت، صبر، پایداری و تحمل سختی ها، باارزش است و یقینا پاداش آن نزد خداوند محفوظ است و انسان هایی نیز که معلولند ولی به رغم نارسایی جسمی با امید به زندگی ادامه می دهند و کسانی که با تمام مشکلات با آغوشی باز و لبانی پر لبخند پذیرای این نیلوفران باغچه زندگی هستند، الگوهایی در مسیر صبوری اند و این مهم درس بزرگی است برای افراد سالم و توانمند جامعه.

روزنامه جوان
ویرایش و تلخیص:آکاایران

چند جوان که اول کمی آرام و مرموز با هم می خندیدند حالا چیزهایی به یکدیگر گفته و بعد با اشاره به پسرک می خندیدند.
زن دیگر تحمل این وضع را نداشت. در اولین ایستگاه دست پسرک را گرفت و از اتوبوس خارج شد، اما هنوز هم صدای خنده آن چند جوان آزارش می داد.
عقب ماندگی ذهنی یا نارسایی رشد قوای ذهنی، موضوع تازه و بدیعی نیست و همواره در طول حیات بشر، افرادی در اجتماع وجود داشته اند که از نظر فعالیت های ذهنی در حد طبیعی نبوده اند.
در گذشته های بسیار دور که بشر تمدن چندانی نیافته بود، این افراد را به دلیل بیماری شان دیوانه، مجنون و جن زده خوانده و آنها را محبوس کرده و یا به مرگ محکوم می کردند اما به تدریج از قرن هجدهم این نگرش تغییر یافت.
روان پزشک معروف فرانسوی، «فیلیپ پنیل»، در این زمان در اقدامی شگرف زنجیر را از دست و پای بیماران عقب مانده ذهنی باز کرد و برخلاف دیگران با ملاطفت به دلجویی از آنان پرداخت و حتی برای آنها برنامه های تفریحی و گردشی در نظر گرفت.
در واقع اولین دوره توجه به مسایل بیماران روانی و عقب ماندگان ذهنی، انقلاب کبیر فرانسه و برابری حقوق افراد اجتماع بود و انقلاب صنعتی، دولت ها را بهتعلیم و تربیت کلیه افراد کشور موظف کرد و از همین جا مساله آموزش وپرورش کودکان استثنایی نیز مورد توجه واقع شد.
و بالاخره در قرن بیستم بود که عقب ماندگی هایی که به علل اختلالات متابولیکی، نقص های کروموزومی، بیماری های مادر در دوران بارداری و عوارض زایمان و ده ها علت دیگر که باعث بروز این عوارض در کودکان می شوند، کشف شد و راه را برای پژوهش و درمان این افراد هموار ساخت.
اما نکته قابل توجه در این باره مشکلات گوناگونی است که خانواده، بستگان، آموزشگاهها، مراکز درمانی و افراد پیرامونی عقب ماندگان ذهنی با آنها مواجه هستند و شاید بی علت نباشد که پروفسور رابرت لافون، استاد بیماری های اعصاب و روان فرانسه مشکلات کودکان عقب مانده را تنها یک بیماری محسوب نمی کند بلکه آن را معضلی اجتماعی نیز برمی شمرد.
متاسفانه طبق نظر کارشناسان اکثر مردم شناخت صحیحی از توانایی معلولان ذهنی نداشته و این قشر از جامعه هنوز از رفاه اجتماعی برخوردار نیستند یعنی به عنوان یک انسان در جامعه احساس امنیت اجتماعی و اقتصادی نداشته و فاقد یک زندگی مطلوب و معمولی هستند.
الف‌ـ‌ق، که دارای فرزندی ۱۲ ساله و مبتلا به سندرم دان (منگولیسم) است، با اعتقاد به این که رفتار اکثر افراد اجتماع با این کودکان و نوجوانان بسیار زننده و به دور از یک فرد آگاه است که در قرن ۲۱ زندگی می کند، می گوید: «چون چهره بیماران مبتلا به منگولیسم خاص بوده و از سایر افراد اجتماع متمایز است، بسیاری از مردم چپ چپ به آنها نگاه کرده و حتی از سلام و علیک با آنها نیز امتناع و خودداری می کنند و گمان می برند که ممکن است از سوی این بیماران مورد تهاجم و حمله قرار بگیرند. برخی افراد ناآگاه نیز با اشاره مستقیم انگشت این افراد را نشان می دهند و در این لحظات فقط خدا می داند که چه حالی به من و همسرم دست می دهد!»
وی در مورد توانایی های فرزندش می گوید: «بچه های مبتلا به این بیماری و یا کودکان عقب مانده ذهنی مثل سایر افراد اجتماع دارای بهره هوشی هستند ولی این بهره آنها کمتر از سایرین است.
بنابراین رفتار آنها شاید کمی با بقیه فرق کند ولی آنها هم یک انسان و ساکن این اجتماع هستند و حق دارند از تمام امکانات موجود مثل بقیه استفاده کنند. شاید اگر مردم از توانایی ها و احساسات پاک و بی آلایش این کودکان باخبر شوند، دیگر این گونه به آنها ننگرند، ولی اکثر مردم ترجیح می دهند تا جای ممکن خود را از این بیماران به دور نگه دارند.»
کودکان عقب مانده ذهنی با توجه به بهره هوشی خود به چهار گروه عقب مانده های عمیق، شدید، متوسط و خفیف تقسیم می شوند که از این میان کودکان عقب مانده متوسط و خفیف با بهره هوشی (IQ) ۴۰ تا ۵۰ و ۵۰ تا ۷۰ قابلیت آموزش های اولیه را دارا بوده و نسبت به کودکان عقب مانده عمیق و شدید که تقریبا باید درآسایشگاه ها و مراکز ویژه معلولین نگهداری شوند، از وضعیت بهتری برخوردار بوده و خانواده ها می توانند با کمی تحمل و آموزش اصول نگهداری از کودکان عقب مانده، آنها را در محیط خانه و اجتماع نگهداری نمایند.
یک کارشناس مسایل خانواده و ژنتیک در این خصوص با اعتقاد به این که هنوز فرهنگ رفتار صحیح با معلولان ذهنی در کشور جا نیفتاده است می گوید: «هنوز برخی از افراد از روی ترحم و برخی نیز با تنفر و بیزاری به این گروه از افراد جامعه می نگرند.»
دکتر شبیری می افزاید: «در حالی که برخلاف تصور عمومی، افراد عقب مانده از هوش و حافظه بی بهره نبوده و همه آن ها به اختلالات حسی و حرکتی مبتلا نیستند، در افراد عقب مانده آنچه قابل تامل است، عدم تعامل طبیعی و لازم در زمینه های رفتاری، عاطفی، حسی و حرکتی است.»
اما در این میان نقش والدین نیز در تربیت اجتماعی کودک عقب مانده ذهنی نباید نادیده گرفته شود.
در حقیقت اولین گروهی که با این کودکان برخورد می کند والدین و افراد خانواده آنها هستند و در صورتی که آنها هم کودکان را طرد و مورد بی مهری و ناملایمات قرار دهند، کودک دیگر استعدادهای فطری خود را بروز نداده و عقب افتادگی خود را بغرنج تر می کند و البته این مورد در کودکان عقب مانده آموزش پذیر بیشتر صدق می کند.
دکتر بهروز میلانی فر، در کتاب روانشناسی کودکان و نوجوانان استثنایی با اشاره به محدودیت های موجود در رشد شخصیت این کودکان معتقد است: سال های اول زندگی از مهم ترین مراحل رشد شخصیت کودک به شمار می رود، ولی متاسفانه سپردن کودکان عقب مانده در مراکز درمانی باعث جدایی کامل عاطفی بین کودک و اعضای خانواده می شود. از طرفی نقش مادر و اعضای خانواده برای رشد شخصیت کودک (چه طبیعی و چه عقب مانده) بسیار مهم است.
وی در بخش دیگری از این کتاب آورده است: رابطه کودک با مادر ابتدا یک نیاز فیزیولوژیک برای زنده ماندن است اما رفته رفته این رابطه به صورت یک ارتباط عاطفی در می آید و مادر از داشتن کودک احساس غرور و افتخار می کند و معمولا این احساس با پاسخ های کودک تقویت می شود.
ولی چون کودک عقب مانده پاسخی برای مادر ندارد و او کم کم به عقب ماندگی کودک خود پی می برد، پس در این رابطه عاطفی اختلال پیدا می شود.
این اختلال به خصوص زمانی آشکارتر می شود که کودک عقب مانده برادر یا خواهر باهوش نیز داشته باشد. مسلم است که کودک عقب مانده در مقایسه با کودک عادی به مراقبت، نوازش و محبت بیشتری نیاز دارد و چون این کودکان نمی توانند رابطه صحیح عاطفی برقرار کنند، دچار بی توجهی و طردشدگی می شوند و قادر نیستند حتی از توانایی محدودی هم که دارند، استفاده کنند.
به عبارت دیگر استعدادهای فطری خود را حتی به تعداد کم بروز دهند و در نتیجه عقب ماندگی شدت یافته و اختلالات شخصیتی بروز می کند.»
در واقع این چنین به نظر می رسد که بزرگترین کمک به این قشر از افراد جامعه، بالا بردن حس اعتماد به نفس آنهاست تا وی را در شناخت مهارت های خود و استقلال طلبی کمک کنند جامعه نیز با همکاری خانواده، کارشناسان و مدیران سطوح مختلف می توانند جایگاه این افراد را در جامعه سامان بخشند.
از طرفی والدین می توانند با مشاوره ژنتیک قبل از ازدواج، مهمترین گام را در جهت پیشگیری بردارند زیرا به عقیده کارشناسان، مشاوره ژنتیکی نقش زیادی در پیشگیری از انواع معلولیت ها دارد.
اما در نهایت، صبر، پایداری و تحمل سختی ها، باارزش است و یقینا پاداش آن نزد خداوند محفوظ است و انسان هایی نیز که معلولند ولی به رغم نارسایی جسمی با امید به زندگی ادامه می دهند و کسانی که با تمام مشکلات با آغوشی باز و لبانی پر لبخند پذیرای این نیلوفران باغچه زندگی هستند، الگوهایی در مسیر صبوری اند و این مهم درس بزرگی است برای افراد سالم و توانمند جامعه.

روزنامه جوان

 

عکسهای زیبا از کودکان 2015

عکسهای زیبا از کودکان 2015

 

عکسهای زیبا از کودکان 2015

عکسهای زیبا از کودکان 2015

 

عکسهای زیبا از کودکان 2015

عکسهای زیبا از کودکان 2015

 

عکسهای زیبا از کودکان 2015 
عکسهای زیبا از کودکان 2015

عکسهای زیبا از کودکان 2015

 

عکسهای زیبا از کودکان 2015

عکسهای زیبا از کودکان 2015

 

عکسهای زیبا از کودکان 2015

عکسهای زیبا از کودکان 2015

 

عکسهای زیبا از کودکان 2015

عکسهای زیبا از کودکان 2015

 

عکسهای زیبا از کودکان 2015

عکسهای زیبا از کودکان 2015

 

عکسهای زیبا از کودکان 2015

عکسهای زیبا از کودکان 2015

 

عکسهای زیبا از کودکان 2015

عکسهای زیبا از کودکان 2015

 

عکسهای زیبا از کودکان 2015

 

عکسهای زیبا از کودکان 2015

عکسهای زیبا از کودکان 2015

 

عکسهای زیبا از کودکان 2015

عکسهای زیبا از کودکان 2015

 

عکسهای زیبا از کودکان 2015

عکسهای زیبا از کودکان 2015

 

عکسهای زیبا از کودکان 2015

عکسهای زیبا از کودکان 2015

 

عکسهای زیبا از کودکان 2015

عکسهای زیبا از کودکان 2015

 

عکسهای زیبا از کودکان 2015

عکسهای زیبا از کودکان 2015

 

عکسهای زیبا از کودکان 2015

عکسهای زیبا از کودکان 2015

 

عکسهای زیبا از کودکان 2015

عکسهای زیبا از کودکان 2015

 

0

عکسهای کودکان جالب و بامزه

گالری تصاویر از بچه های بامزه تصاویر خلاقانه از کودک عکسهای بسیار زیبا و دیدنی از کودکان بامزه و جالب 

عکسهای کودکان جالب و بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

 

عکسهای کودکان جالب و بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

عکسهای کودکان جالب

عکسهای کودکان جالب و بامزه

عکسهای کودکان بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

عکس های کودکان جالب و بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

 عکسهای کودکان جالب و بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

 عکسهای کودکان جالب و بامزه

کودک,عکس کودک,کودکان بامزه,http://www.booloor.com,عکس بچه دوقلو,کودکان دوقلو,دوقلو ها

عکسهای کودکان جالب و بامزه

کودک,عکس کودک,کودکان بامزه,http://www.booloor.com

عکسهای کودکان

کودک,عکس کودک,کودکان بامزه,www.booloor.com

عکسهای کودکان جالب و بامزه

عکس بچه دوقلو,کودکان دوقلو,دوقلو ها

عکسهای کودکان جالب و بامزه

کودک,بچه,نی نی,کودکانه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

کودک,بچه,نی نی,کودکانه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

کودک,بچه,نی نی,کودکانه

عکسهای کودکان

تصاویر کودک,کودکانه,عکس های کودکان,نوزاد

عکس های کودکان _(بولور)

تصاویر کودک,کودکانه,عکس های کودکان,نوزاد

عکس های کودکان جالب و بامزه

تصاویر کودک,کودکانه,عکس های کودکان,نوزاد

تصاویر کودکان جالب و بامزه

بچه های زیبا,کودکان خوشگل,کودکان بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

بچه های زیبا,کودکان خوشگل,کودکان بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

بچه های زیبا,کودکان خوشگل,کودکان بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

بچه های زیبا,کودکان خوشگل,کودکان بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

بچه های زیبا,کودکان خوشگل,کودکان بامزه

عکسهای کودکان

بچه,کودک

عکسهای دیدنی کودکان

بچه,کودک

عکسهای زیبا از کودکان بامزه

بچه,کودک

عکسهای کودکان جالب و بامزه

بچه,کودک

عکسهای کودکان جالب و بامزه

بچه,کودک

عکسهای کودکان جالب و بامزه

بچه,کودک,www.booloor.com

عکسهای کودکان جالب و بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه  بولور

عکسهای کودکان جالب و بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه booloor

عکسهای جالب کودکان

عکسهای کودکان جالب و بامزه,www.booloor.com

عکسهای کودکان بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

عکسهای از کودکان جالب و بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

عکس کودکان جالب و بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

تصاویر کودکان جالب و بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

گالری عکسهای کودکان بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

عکس های کودکان

عکسهای کودکان جالب و بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

عکسهای کودکان جالب و بامزه

عکس های دیدنی از آینده شغلی کودکان

عکس های دیدنی از آینده شغلی کودکان

عکس های دیدنی از آینده شغلی کودکان,عکاس پاریسی مالو آکا حرفه هایی که ممکن است یک کودک در آینده در آن مشغول بکار شود را تجسم کرده است. او از نگاه یک پدر و مادر به این کودکان نگاه کرده و او را در لباس حرفه های مختلف تجسم کرده است.

 

اینکه سرنوشت چه مسیری را برای هر کس رقم خواهد زد اصلا مشخص نیست و فکر کردن به آن نیزهمیشه با نگرانی همراه خواهد بود .

 

در هر صورت او در این پروژه عکاسی این مسئله را بصورت طنز بیان کرده است. حرفه هایی مانند دکتری ، کشیش ، ورزشکار و حتی گاو باز  را در این عکسها در نظر گرفته است. امیدوارم باقی عکسها را خودتان حدس بزنید

عکس های دیدنی از آینده شغلی کودکانعکس های دیدنی از آینده شغلی کودکان

عکس های دیدنی از آینده شغلی کودکان

عکس های آینده شغلی کودکان

عکس های دیدنی از آینده شغلی کودکان

تصاویر دیدنی از آینده شغلی کودکان

عکس های دیدنی از آینده شغلی کودکان

آینده شغلی کودکان

عکس های دیدنی از آینده شغلی کودکان

آینده شغلی کودکان

عکس های دیدنی از آینده شغلی کودکان

عکس های دیدنی از آینده شغلی کودکان

عکس های دیدنی از آینده شغلی کودکان

عکس های دیدنی از آینده شغلی کودکان

عکس های دیدنی از آینده شغلی کودکان

عکس های دیدنی از آینده شغلی کودکان

عکس های دیدنی از آینده شغلی کودکان

عکس های دیدنی از آینده شغلی کودکان

عکس های دیدنی از آینده شغلی کودکان

عکس های دیدنی از آینده شغلی کودکان

 

 

لحضه های شاد کودکانه
hand color girl kid smile
عکس دختر بچه خوشگل ناز
beautiflul girl pictures
عکس دختر خوشگل چینی
dokhtar chini khoshgel
بوسه دختر ناز زیبا
cute little girl wallpaper
عکس پسر بچه ژاپنی
japones cute baby sweet


عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

عکس جالب و گرافیکی از کودکان

گالری عکس های زیبای کودکان - سایت عکس

آموزش گام به گام نقاشی شخصیت های کارتونی

 

 

 

آموزش گام به گام نقاشی حیوانات

 

  

 

 

 

آموزش گام به گام حیوانات اهلی

   

 

آموزش گام به گام حیوانات دریایی

   

 

آموزش گام به گام نقاشی پرنده گان

  

 


آموزش گام به گام  نقاشی حشرات

 

 

آموزش گام به گام  نقاشی میوه ها

 

آموزش گام به گام نقاشی غذاها

  

 

 

آموزش گام به گام نقاشی شکلات و بستنی و تنقلات

 

آموزش گام به گام نقاشی طبیعت

 

 


آموزش گام به گام نقاشی لوازم ورزشی

 

 

آموزش گام به گام خانواده و اشخاص

 

آموزش گام به گام نقاشی مناظر و طبیعت

 

آموزش گام به گام نقاشی لوازم پوشیدنی

 

آموزش گام به گام نقاشی های مختلف

  

 

 


  

 

 

 

  

 

  

 

  

 

   

ماشین                                                      نمو                               مرد عنکبوتی

  

سیندرلا                                      شرک و الاغ شرک                   پینوکیو

  

سفید برفی و هفت کوتوله

  

 

  

 

  

باب سازنده و تعمیرکار                             عید پاک                                 دختران

  

شعر رنگ و وارنگ

کنار ظرف انار

خوشه ی انگور بذار

هو هوی باد و بشنو

کی اومده؟ فصل نو

 

 

هوا نه گرمه، نه سرد

برگا شدن سرخ و زرد

رنگ و وارنگه هر چیز

به، چه قشنگه پاییز!

توپ قشنگم

توپ قشنگم می پره هوا

از توی هوا می پره تو حوض

حوض رنگارنگ

قرمز و ابی

سبز و نارنجی

می کنه بازی

شادی می کنه

توی اب زلال

اب تمیز و زیبا و شفاف

شعر نم نم و ریز ریز

پنجره ها خیس

حیاط مون لیز

بارون می باره

نم نم و ریز ریز

 

 

ابرا، زمین را

آب پاشی کردند

رو خاک باغچه

نقاشی کردند

شاعر : مهری ماهوتی

شعر در خت ما

درخت ما آب می خوره

پیچ می خوره، تاب می خوره

روز می شه، آفتاب می خوره

شب می شه ، مهتاب می خوره

 

 

سوسکه رو برگاش می شینه

باد که بیاد، تاب می خوره

شاعر: مطفی رحماندوست

آی بچه بی دندون

نرو سراغ قندون

اینقدر نخور شیرینی

شب خواب بد می بینی

 

خواب یه کرم گنده

که دندوناتو خورده

مسواک بزن به دندون

تا بشی شاد و خندون


شعر کودکانه زیر بارون

روپوش من، رو بنده

خیس شده زیر بارون

می خوام برم مدرسه

دیرم شده خدا جون

باد صدامو شنیدی؟

پس بیا، های و هو کن

روپوش خیس من را

فوت بکن و اتو کن

شاعر : خاتون حسنی

هرم غذایی مخصوص کودکان 6-2 ساله

  

اگر چه کودکان می توانند مقدار انرژی مورد نیازشان را با دریافت غذای کافی تنظیم کنند، ولی سیستمی وجود ندارد که آنها را برای انتخاب یک 

رژیم متعادل  راهنمایی کند.

آنها از بزرگترهایشان یاد می گیرند که چگونه 

تغذیه سالمی  داشته باشند. اگر روزانه از تمام گروه های غذایی  استفاده کنند، انرژی، ویتامین ها، مواد معدنی و سایر مواد غذایی مورد نیازشان تامین خواهد شد.

 

هرم غذایی  به آنها کمک می کند تا انواع مختلفی از غذاها را دریافت کنند.

برای اینکه روی انجام فعالیت بدنی در کودکان تاکید کنیم، در کنار هرم غذایی آنها اشکال مختلفی از ورزش نشان داده شده است ( تصویر بالا که با کلیک کردن بر روی آن، میتوانید آن را واضح تر مشاهده کنید).

مقادیر هرم غذایی 

کودکان 6-2 ساله  با هرم غذایی  سایر افراد متفاوت است. برای کودکان 6-4 ساله ، 6 واحد از گروه نان و غلات  ، 3 واحد از سبزیجات  ، 2 واحد میوه ، 2 واحد گروه شیر و لبنیات  ، 2 واحد گروه گوشت توصیه می شود. غذاهایی که چربی و قند بالایی دارند، بایستی به مقدار متعادل مصرف شوند.

کودکان 2 تا 3 ساله یک سوم مقدار واحد های غذایی کودکان 6- 4 ساله احتیاج دارند.

مقدار یک واحد از گروههای مختلف غذایی در جدول زیر آمده است.

گروه های غذایی

 اندازه واحدها برای کودکان 3- 2 ساله

 اندازه واحدها برای کودکان 6- 4 ساله

نان و غلات :

نان

برنج یا ماکارونی پخته

غلات پخته

غلات آماده

دو سوم کف دست

یک سوم لیوان

یک سوم لیوان

20 گرم

یک کف دست

نصف لیوان

نصف لیوان

30 گرم

سبزیجات :

سبزیجات پخته

سبزیجات خام

یک سوم لیوان

یک دوم لیوان

یک لیوان

میوه ها :

 میوه تازه

 آب میوه

 کمپوت میوه

 برگه میوه ها

نصف میوه متوسط

نصف لیوان

یک سوم لیوان

یک عدد میوه متوسط

سه چهارم لیوان

نصف لیوان

یک چهارم لیوان

گوشت و جانشین های آن :

گوشت قرمز، مرغ یا ماهی

حبوبات پخته

 تخم مرغ 

 کره بادام زمینی 

60 گرم

یک سوم لیوان

یک عدد

یک قاشق غذاخوری

90- 60 گرم

نصف لیوان

یک عدد

دو قاشق غذاخوری

شیر و لبنیات :

شیر

پنیر

یک لیوان

60 گرم

یک لیوان

60 گرم

مقایسه دریافت غذایی کودکان 5- 2 ساله با مقدار توصیه شده آنها در هرم غذایی نشان می دهد به جز گروه شیر و لبنیات، بقیه گروه های غذایی زیر مقدار حد متعادل مصرف می شوند. ولی بیشتر کودکان، مقدار انرژی مورد نیاز خود را از مواد غذایی تامین می کنند.

برای کودکان 5- 3 ساله، 54 در صد انرژی باید از کربوهیدرات، 14 در صد از پروتئین و 32 در صد از چربی ( 12 در صد از چربی اشباع ) تامین می شود.

میان وعده ها :

میان وعده ها بخش مهمی از انرژی و مواد مغذی مورد نیاز کودکان را تشکیل می دهند.

بچه ها به دلیل داشتن معده کوچک، نمی توانند در یک وعده مقدار زیادی غذا بخورند. به همین دلیل مصرف میان وعده برای آنها ضروری است که بایستی دارای 

مواد مغذی  باشند. کودکان در میان وعده نباید هله و هوله مانند چیپس  و پفک و... مصرف کنند یا نوشابه های شیرین و خوراکی های فاقد مواد مغذی و پر کالری بخورند.

زیرا این غذاها باعث 

کاهش اشتهای  کودک خواهد شد که در اثر دریافت کم مواد غذایی ، دچار کاهش رشد خواهد شد.

غذاهایی برای میان وعده ها :

موز بصورت شیرموز، دسر یا خود میوه

- نان و پنیر

- انواع سبزیجات پخته مثل 

هویج  ، کدو سبز

- میوه های تازه

- بیسکوئیت

- شیر بصورت ساده، شیرموز، شیر 

کاکائو  ، شیر و عسل  یا شیر و خرما  .

سبزیجات خام و برگه میوه ها مثل برگه زردآلو در کودکان4 سال به بالا مصرف شود، چون امکان خفه شدن کودک زیر 4 سال با آنها وجود دارد.

کودک تمایل دارد همیشه فقط یک نوع غذا بخورد که شاید به دلیل راحتی انتخاب و آشنایی با آن باشد.

مهمترین کار این است که به کودک یاد دهید که انواع مواد غذایی را مصرف کند. علایق غذایی هر کودک مربوط به خود اوست.

اوقات صرف غذا بایستی اوقات خوش و راحتی باشد و نباید کودک را مجبور به غذا خوردن کنید و با او دعوا کنید، چون در این صورت نمی تواند عادات صحیح غذا خوردن را یاد بگیرد.

بعضی توصیه های کاربردی برای کودکان شامل موارد زیر است:

- فقط در ابتدا یک یا دو قاشق پُر غذا به کودک بدهید یعنی قاشق های بعدی معمولی باشند.

- سعی کنید غذاهای جدید را طوری تهیه کنید که تا طعم غذاهای قبلی را داشته باشند.

- مقدار واحدهای غذایی مورد نیاز کودکان را یاد بگیرد.

- غذاهای جذاب و خوش طعم برای کودک تهیه کنید.

- کودک اغلب غذاهای دست خورده و مخلوط را دوست ندارد.

- به کودک اجازه ندهید بین وعده های غذایی و میان وعده ها مرتب چیزی بخورد ، زیرا باعث 

کاهش اشتهای  او در موقع صرف وعده اصلی غذا خواهد شد.

- کودک را مجبور به نشستن در سر سفره غذا تا اتمام غذایش نکنید؛ یعنی نگویید باید تمام غذایت را بخوری، بعد از سر سفره بلند شوی.

وعده های غذایی کودکان :

اوقات صرف غذا فرصت مناسبی است تا کودک حرف زدن و مهارت های اجتماعی را یاد بگیرد و شخصیت مستقلی داشته باشند.

این لحظات نباید به میدان جنگی تبدیل شود تا به اجبار به کودک غذا بدهیم.

یکی از مهم ترین وعده های غذایی که نقش مهمی در حفظ سلامتی کودک دارد ، 

صبحانه  می باشد.

مکمل ویتامین ها و املاح :

کودکانی که غذاهای متنوعی از تمام گروه های غذایی هرم مصرف می کنند، بدون نیاز به مصرف مکمل می توانند نیازهای تغذیه ای خود را تامین کنند. زیرا غذاهای مختلف علاوه بر ویتامین و املاح سایر مواد مغذی را نیز برای بدن تامین می کنند که این روش، بهترین راه تامین نیازهای غذایی است.

● نقش تغذیه بر روند رشد و نمو کودک چیست؟

پیروی از اصول تغذیه ای صحیح بر روند رشد و نمو و سلامت قدی کودک تاثیر مستقیم دارد، یعنی می تواند موجب بلند قد تر شدن کودک و رسیدن به پتانسیل قدی ناشی از ژنتیک شود. بالطبع اگر کودک برنامه غذایی بی کیفیتی داشته باشد، به طول قدی لازم نمی رسد

و از استانداردهای رشدی خود عقب می ماند. والدین باید توجه داشته باشند که اگرچه تغذیه سالم در بیان خصوصیات ژنتیک فرزندشان اثر دارد اما قد صفتی است که توسط ژن های به ارث رسیده از والدین و حتی تاثیر ویژگی های ژنتیک یک نسل قبل تر (یعنی پدر و مادربزرگ ها) بیان می شود.


اگر مادر و پدر و خانواده های آنها قدی کوتاه یا متوسط داشته باشند، نباید از عامل تغذیه معجزه بخواهند. برخی والدین تصور می کنند اگر به میزان کافی مواد پروتئینی و کلسیم دار به فرزندشان بدهند، قد فرزندشان ۲۰ ۳۰ سانتی متر از خود آنها بلند تر می شود.


● از چه زمان باید مراقب تغذیه کودک بود؟

از دوران جنینی باید مراقب تغذیه نوزاد بود. خانم باردار باید بداند شیوه تغذیه ای او از همان ابتدای دوران بارداری بر سلامت فرزندش اثر دارد. اگر خانمی در دوران باردرای از لحاظ برخی ریز مغذی ها دچار سو تغذیه باشد، ممکن است ناخواسته بر طول قد فرزندش اثر منفی بگذارد.

 یعنی این مسئله بر حداکثر پتانسیل رشد کودک بعد از تولد موثر است. صفر تا ۲ سالگی هم محدوده سنی بسیار مهمی برای رشد کودک محسوب می شود زیرا بنا به منحنی های استاندارد رشد در بخش هایی از این محدوده شاهد افزایش سرعت رشد هستیم.


در محدوده ۴ تا ۶ سالگی هم در برهه های زمانی خاصی سرعت رشد در کودکان افزایش می یابد. بنابراین اگر کودک در این سه دوره بحرانی دچار سو تغذیه شود، رشد قدی او به شدت تحت تاثیر قرار خواهد گرفت.


● قد مثل وزن بر نمی گردد

کودکان در مواجهه با بیماری، مقداری وزن از دست می دهند که بعد از دوره نقاهت با پیروی از الگوی تغذیه ای سالم و صحیح می توانند این وزن از دست رفته را جبران کنند اما اگر به دنبال سوء تغذیه در هر یک از دوره های بحرانی رشد، میزان رشد کودک از حد لازم کمتر شود،

 این فرصت از دست رفته رشدی، دیگر به هیچ عنوان در دوره های بعدی زندگی قابل جبران و بازگشت نیست و برای همیشه از دست رفته است.


 برای رسیدن به حداکثر پتانسیل رشد به تمام مادران توصیه می شود در دوره های آموزشی مراکز بهداشت که برای شیوه تغذیه سالم کودکان در نظر گرفته شده، شرکت کنند تا مبادا خسارت جبران ناپذیری به رشد و نمو فرزندشان وارد شود. اگر والدین شرایط لازم برای مراجعه به مشاوران تغذیه را دارند بهتر است چند وقت یک بار توصیه های تغذیه ای لازم را برای فرزندشان دریافت کنند.


● افزایش قد با مکمل

شرکت های تولید کننده، تبلیغاتی، فروشندگان، بازاریاب ها و برخی متخصصان که در زمینه تجارت فعال تر از شاخه طب هستند، نباید از دانش ناقص مردم سو استفاده کنند و با چند جمله به ظاهر صحیح و منطقی خانواده ها را مجبور به پیروی از اهداف تجاری خود کنند.

انواع مکمل های غذایی که برای کودکان جذاب هم هستند در بازار وجود دارند که برخی والدین حاضرند بودجه قابل توجهی را به آنها اختصاص دهند. برای تهیه این مکمل ها به نسخه پزشک نیازی نیست اما بهتر است خانواده ها بدانند تهیه این مواد برای تمام کودکان لازم نیست.

 یعنی در بسیاری از موارد کودک می تواند ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیازش را از طریق خوراکی های سالم و طبیعی دریافت کند، بدون این که کوچک ترین نیازی به مکمل شیمیایی داشته باشد. مکمل ها حاوی مقادیر مشخصی از مواد معدنی و ویتامین ها هستند که بدن در هر دوره سنی مشخص به مقدار معینی از این مواد نیاز دارد و اگر همین مواد مورد نیاز را بیش از حد نیاز خود دریافت کند ممکن است به جای اثر مورد انتظار اثرات معکوس و خطرناکی را متحمل شود.


بنابراین وسواس افزایش قد فرزندتان را کنار بگذارید و به طور بی رویه دارو و مکمل های مختلف را به او نخورانید. گاهی کودک میزان رشدی مطابق استانداردهای محدوده سنی خود ندارد. در این زمان متخصص غدد تشخیص می دهد برخی مواد مغذی به صورت مکمل به مقدار مشخص و در دوره معین به رژیم غذایی کودک افزوده شوند.

● رژیم غذایی کودک باید چگونه باشد؟

در بیان نیازهای اساسی تغذیه کودکان علاوه بر تغذیه تکمیلی، تغذیه با شیر مادر تا ۲ سالگی باید ادامه داشته باشد و از ۲ سالگی به بعد کودک باید روزانه هر یک از گروه های غذایی اصلی را با مقادیر مشخص مصرف کند.

حداقل ۲ واحد از گروه شیر و لبنیات

۲ تا ۵/۲ واحد از گروه گوشت ها و پروتئین ها (هر واحد گوشت معادل ۳۰ گرم گوشت پخته، یک عدد تخم مرغ، ۸۰ تا ۱۰۰ گرم حبوبات پخته یا ۳۰ گرم پنیراست)

۲ تا ۵/۲ واحد سبزی و صیفی ها

۲ تا ۵/۲ واحد میوه

۴ تا ۵ واحد از گروه غلات (نان، برنج، ماکارونی یا سیب زمینی)

در این محدوده سنی روغن و چربی ها در گروه مستقلی قرار نمی گیرند اما توصیه می شود والدین مراقب باشند فرزندشان به خوردن غذاهای چرب عادت نکند.

 به جای استفاده از روغن های جامد و هیدروژنه بهتر است از روغن های مایع استفاده شود. روغن مایع را (روغن گیاهی از قبیل روغن سویا یا آفتابگردان و نه کره آب شده!)

را بعد از این که برنج پخته و طبخ شد، تنها به میزان یک قاشق غذاخوری روی برنج بریزید، زیرا حرارت دیدن روغن بسیاری از مواد شیمیایی مفید آن مثل اسیدهای چرب ضروری را از بین می برد و روغن را تبدیل به ماده ای بی ارزش یا حتی خطرناک می کند.

در مورد میوه و سبزی ها توصیه می شود تنوع و نحوه سرو کردن این گروه را رعایت کنید تا کودکان به خوردن مواد غذایی این گروه بسیار مهم عادت و علاقه داشته باشند و به جای آنها به مصرف خوراکی های نشاسته ای، چرب یا شیرین و بی ارزش روی نیاورند.

مصرف شیرینی، شکلات، چیپس، پفک، فست فود و نوشابه های گازدار را برای فرزندتان محدود کنید و خوراکی های شیرین سالم از قبیل میوه های شیرین را هم در فواصل زمانی نزدیک به وعده اصلی به فرزندتان ندهید. در عوض آنها را با مقادیر مشخص و محدود به عنوان دسر بعد از وعده غذایی اصلی به فرزندتان بدهید.

اگر کودک چنین خوراکی هایی را قبل از غذای اصلی مصرف کند، سیر می شود و دیگر نمی تواند غذای اصلی را که برایش در نظر گرفته اید، بخورد و تناوب زمانی گرسنگی، اشتها و برنامه غذایی اش بر هم می ریزد.


● قد، صفتی که از چند عامل دستور می گیرد

قد کلی هر انسانی به چند عامل مهم بستگی دارد که ژنتیک و جنس مهم ترین آنها هستند اما عواملی مانند تغذیه، میزان ورزش و تمرینات بدنی و وضعیت جسمانی هم بر طول قد کودک موثرند.


● ژنتیک

ماده ژنتیک هر فردی از پدر و مادرش به او می رسد اما این که فرزند هر کدام از صفات را به چه میزان از کدام والد به ارث ببرد محاسبات و احتمالات پیچیده ژنتیک است که در این صفحات نمی گنجد. باید بدانیم این که ژن ها بخواهند به چه نحوی بیان شوند از مدت ها قبل از تولد تعیین شده و به طور کلی بیشتر بچه های سالم در نهایت قدی در محدوده قدی والدین خودشان خواهند داشت.


● جنس

در اکثر موارد بعد از اتمام دوره های رشدی جنس مونث کوتاه تر از جنس مذکر است اما در دوران قبل از بلوغ ممکن است دختر ها نسبت به پسرهای هم سن شان رشد سریع تری داشته باشند. البته در جامعه شاهدیم برخی خانم ها قد بسیار بلندتری از آقایان دارند.


● میزان فعالیت بدنی

کودکان سالم به طور طبیعی برای فعالیت های بدنی انرژی کافی دارند. تمرین بدنی روزانه کمک می کند کودک انرژی خود را مصرف کند، عضلات قوی تری و وزن متعادلی داشته باشد و همچنین استخوان ها و مفاصل او به نحو موثری به فعالیت و رشد خود ادامه دهند. نداشتن تحرک کافی هم ممکن است بر رشد کودک اثر منفی داشته باشد.


● وضعیت جسمانی

برخی بیماری های نادرمی توانند بر پتانسیل رشدی کودک اثر منفی بگذارند، مثلا سندرم ترنر که یک بیماری ژنتیک است.


● تغذیه

تغذیه مناسب و صحیح، کودک را از قدی که ژنتیک برای او تعیین کرده بلند تر نمی کند اما تغذیه غلط و غیر اصولی او را از رسیدن به قدی که می تواند داشته باشد، باز می دارد.

به کودک دچار اختلال استرس پس از سانحه چگونه کمک کنیم؟



اختلال استرس پس از سانحه,PTSD

PTSD در اثر حوادثی بوجود می آید که فراتر از طاقت و ظرفیت روانی فرد باشد

 

PTSD چیست؟

 اصطلاح PTSD (اختلال استرس پس از سانحه) در مورد کودکان هنگامی به کار برده می شود که آنها با حادثه ای شدیدا آسیب زا مواجه شوند و پس از آن حادثه زندگی شان به گونه ای تحت تاثیر قرار بگیرد که از نظر عملکرد تحصیلی و اجتماعی دچار افت شدید شوند. شاید تشخیص اختلال استرس پس از سانحه، زمانی که حادثه آسیب زا قابل شناسایی است و برای اطرافیان نیز به اندازه کودک بار عاطفی دارد، مشکل نباشد.

 مثلا هنگام حوادث و بلایای طبیعی نظیر سیل، زلزله یا حوادثی مثل جنگ، تشخیص کودک دچار اختلال استرس پس از سانحه دور از ذهن نیست اما مشکل زمانی ایجاد می شود که کودک حادثه را به دلیلی از خانواده اش پنهان می کند یا ماهیت حادثه به گونه ای است که برای آن کودک خاص فاجعه بار قلمداد می شود در حالی که ممکن است برای کودکان دیگر یا بزرگسالان معنای فاجعه باری نداشته باشد. برای اینکه با اختلال استرس پس از سانحه و علائم آن بیشتر آشنا شویم، با دکتر شهرام محمدخانی، استادیار روان شناسی بالینی دانشگاه خوارزمی در این باره گفت و گو کرده ایم.

تعریف اختلال استرس پس از سانحه 
PTSD یا اختلال استرس پس از سانحه، هنگامی ایجاد می شود که فرد با تهدید به مرگ، آسیب شدید یا خشونت جنسی به صورت یک یا چند مورد از موارد زیر مواجه می شود:

1- تجربه مستقیم حادثه
2- شاهدبودن هنگامی که حادثه برای دیگران اتفاق می افتد.
3- آگاهی از اینکه حادثه آسیب زا برای یک عضو نزدیک خانواده یا دوست صمیمی رخ داده است. (البته این حادثه باید از نظر فرد فجیع یا غیرمترقبه باشد.)

توجه داشته باشید که مواجهه باید واقعی باشد و دیدن حادثه در رسانه های الکترونیک، تلویزیون، فیلم یا تصاویر و عکس ها برای ایجاد اختلال استرس پس از سانحه کافی نیست؛ مگر آنکه این مواجهه مربوط به شغل باشد.

معمولا فرد پس از مواجهه، مکرر و ناخواسته حادثه فاجعه بار را در ذهنش مرور می کند و هنگام قرار گرفتن در موقعیتی که یادآور آن اتفاق باشد، احساس تنش و اضطراب و ناراحتی کرده و به گونه ای رفتار می کند که انگار در همان لحظه حادثه در حال وقوع است. این حالت ممکن است تاحدی پیشرفت کند که فرد کاملا آگاهی اش را نسبت به محیط اطراف از دست بدهد. معمولا کودک از هر چیزی که او را به یاد آن واقعه تلخ می اندازد (افراد، مکان ها، گفت و گوها، فعالیت ها، اشیاء و موقعیت ها) دوری می کند و این حالت ها و احساسات منفی باعث ناتوانی در تجربه شادی و خوشحالی در او می شود. رفتارهای تحریک پذیر و حملات خشم و غمگینی مهم ترین جزء زندگی این کودکان می شود. 

اختلال استرس پس از سانحه,PTSD

یکی از  نشانه های اختلال استرس پس از سانحه در کودکان زود رنج شدن است

 
آیا اختلال استرس پس از سانحه در کودکان و بزرگسالان با هم متفاوت است؟
بله، تامدتی پیش برای تشخیص اختلال استرس پس از سانحه در کودکان و بزرگسالان از معیارهای یکسانی استفاده می شد. بنابراین مشکل کودکان بسیاری که واقعا متبلا به اختلال استرس پس از سانحه بودند، تشخیص داده نمی شود. شاید گذشتگان ما بر این باور بودند که کودکان انعطاف پذیرترند و راحت تر از بزرگسالان حوادث را به دست فراموشی می سپارند و بعد از حوادث دچار مشکلات طولانی مدت نمی شوند اما مطالعات نشان داده است که برخلاف آنچه که قبلا تصور می شد، کودکان به سادگی نمی توانند از حوادث آسیب زای زندگی شان رهایی یابند و احتمالا بیش از بزرگسالان گرفتار مشکلات مزمن و حل نشده خواهندشد.

این مشکلات بر روند رشد آنها اثر می گذارد و باعث تخریب مهارت های مورد نیازشان برای کنار آمدن با اتفاقات و خودتنظیمی هیجانی در آنها می شود. کودکانی که قبل از 11سالگی آسیب دیده باشند، نسبت به کودکان بزرگ تر 3 برابر بیشتر دچار مشکلات روان شناختی می شوند.

به کودک دچار اختلال استرس پس از سانحه چگونه کمک کنیم؟
این کودکان در صورت حمایت و درمان درست والدین، معلمان، روان شناسان یا سایر افراد مورد اعتماد می توانند به خوبی به مشکل شان مقابله کنند و به زندگی برگردند. آنها باید بلافاصله بعد از حادثه آسیب زا حمایت شوند تا بتوانند با فاجعه ای که رخ داده، روبرو شوند و مراحل غم و اندوه را بگذرانند. این هنر والدین است که با توجه به شناختی که از فرزندشان دارند، دنبال نشانه های این اختلال در او بگردند. والدین آگاه حتی می توانند مشکل کودکانی که سکوت اختیار کرده اند و به نظر می رسد نشانه ای از آسیب در آنان نیست، تشیخص دهند. یک کودک می تواند به شدت تحت تاثیر حادثه باشد اما احساسات و هیجاناتش را پنهان کند تا قوی و شجاع به نظر برسد.

مهم ترین نشانه های اختلال استرس پس از سانحه در کودکان چیست؟
زودرنج شدن، به گریه افتادن و نالیدن، برگشت به رفتارهای کودکانه مثل انگشت مکیدن یا شب ادراری؛ بدرفتاری و امتناع از رفتن به مکان های خاص یا برخورد با افراد خاص؛ داشتن نشانه های جسمانی مثل تب، سردرد و تهوع بدون علت؛ ترس از تنها خوابیدن، کابوس های شبانه، وحشت شبانه و رویاهای ترسناک؛ احساس گناه و شرم و حساسیت به صداها و گوش به زنگی دائمی.

PTSD در طول تاریخ
مدارکی مبنی بر اینکه حوادث فاجعه بار می توانند باعث بروز مشکلات روانی شوند، از مدت ها پیش در نوشته ها وجود داشته است. از این نمونه ها ادیسوس است که در قرن هشتم از بیماری ای رنج می برده که در اثر آن دائم صحنه های تجربه های دردناک برایش زنده می شده و «گناه زنده ماندنم (احساس گناه از اینکه از جنگ جان سالم به در برده در حالی که دیگران مرده اند) در حادثه جنگ تروا او را آزاد می داد.

راه‌های ساده برای آموزش نظم به کودک نوپا


بی نظمی در کودکان,آموزش نظم به بچه ها

هیچگاه برای آموزش نظم به کودک، او را تنبیه نکنید

 

همزمان با رشد نوزاد و رسیدن به مرحله نوپایی، پرسش‌های متداولی که ذهن مادران را هم به خود مشغول می‌کند تغییر می‌کند تا جایی که یکی از مهم‌ترین آنها این سؤال خواهد بود: چه موقع «نظم» را به کودک نوپایم بیاموزم؟
   
از چه سنی آموزش نظم را شروع کنیم؟
زمانی که کودک نوپایتان برای به دست آوردن شکلات جیغ می‌کشد یا غذا را به هر نشانه‌ای روی زمین می‌ریزد شاید خیلی سخت باشد که بفهمید باید با چنین رفتاری چگونه برخورد کنید. در چنین مواقعی این پرسش به ذهن خطور می‌کند که آیا آموزش اصول نظم و انضباط به یک کودک نوپا هنوز خیلی زود نیست؟ در پاسخ باید گفت، نه چندان. یادتان باشد کارهایی نظیر ایجاد محدودیت و محروم ساختن از برخی مزایا برای خردسالی در این سن چندان اثرگذار نیست چون او هنوز نمی‌تواند ارتباط دقیقی میان علت و اثر پیدا کند. اما در چنین سنی خیلی خوب است که کودک نوپا را با مفهوم «درست» و «اشتباه» آشنا کنید. متأسفانه بسیاری از والدین واژه نظم و انضباط را تنها در تنبیه می‌بینند. اما اساس و ریشه واژه «نظم» در آموزش است. کارشناسان تربیتی توصیه می‌کنند که برای کودک نوپایی که تنها یک سال دارد، نظم باید با اجتماعی سازی و آموزش حد و مرزها در فکرش نهادینه شود.

برای آموزش نظم حواسش را پرت کنید!
اگر در واکنش به کارهایی نظیر بالا رفتن از مبلمان بر سر کودک نوپایتان فریاد بکشید این کار واکنشی جز اضطراب، خشم و از همه مهم‌تر کنجکاوی بیشتر در او به همراه ندارد. در عوض توصیه می‌کنیم خیلی سریع اما به نرمی حواسش را پرت کرده و او را مشغول به انجام کار دیگری کنید. برای مثال، اگر کودک نوپایتان خود را از دسته مبلمان بالا می‌کشد، به آرامی او را برداشته و روی زمین بگذارید و شروع به خواندن کتاب برایش کرده و یا با همدیگر با اسباب بازی ها بازی کنید. منحرف کردن توجه کودک نوپا به کاری دیگر نه تنها موجب می‌شود که دیگر آن کار به خصوص را انجام ندهد بلکه به نوعی به او آموزش داد‌ه‌اید که کارهایی نظیر بالارفتن از دسته مبلمان «ممنوع» است.

 

بی نظمی در کودکان,آموزش نظم به بچه ها

 برای آمورش نظم و انظباط به کودک نو پا، او را با مفهوم «درست» و «اشتباه» آشنا کنید


در برابرش محکم باشید!
حتمالا بارها دیده یا تجربه کرده‌اید کودکان نوپایی را که برای به دست آوردن یا خوردن چیزی مانند شکلات پیش از شام گریه می‌کنند. در این موارد شاید به خود بگویید «همین یک دفعه است» و «مشکلی به وجود نمی آید». اما چنین نرمشی به کودک این اجازه را می‌دهد تا همواره از این استراتژی برای به دست آوردن هر آنچه می‌خواهد استفاده کند. در واقع او را به طور ناخواسته ترغیب می‌کنید که با گریه کردن به اهدافش برسد. به خاطر داشته باشید وضع کردن برخی محدودیت‌ها مهم است و از آن مهمتر پافشاری بر اجرای آنهاست. به این نکته مهم هم توجه کنید که شما و همسرتان باید به این قوانین احترام بگذارید و در مواجهه با گریه کودک از مواضع خود کوتاه نیایید، زیرا تجربه ثابت کرده نرمش یکی از والدین در برابر گریه کودک (که از سر خواستن چیزی غیرمتعارف و در زمانی غیر منطقی صورت می‌گیرد) همزمان با پافشاری همسر بر «نه» گفتن پیامهای ضد و نقیضی به کودک ارسال می‌کند و به او این اجازه را می‌دهد تا در مرتبه بعدی با صلابت بیشتری از راه گریه به خواسته‌اش برسد.

  
 با او همراه باشید!
کودک نوپا بیشتر از آنکه از گوش دادن به حرف‌های شما چیزی فرا بگیرید از آنچه که انجام می‌دهید الگو می‌پذیرد. اگر فرزندتان نسبت به یکی از دوستان هم سن و سالش خشم و غضب می‌کند و دید خوبی به او ندارد، رفتاری را از خود بروز دهید که دوست دارید او نیز همان کار را انجام دهد، مثلا بگویید :«دوستت را به آرامی در آغوش بگیرد» سپس دست‌های کودک را به آرامی باز کرده و چگونگی در آغوش گرفتن را برایش اجرا کنید. همچنین اگر مسواک زدن برایش کار سختی است، به جای صحبت کردن این بار همراه او شوید و با یکدیگر دندانهایتان را مسواک بزنید.

 آموزش نظم به کودک نوپا،آموزش نظم

 کودک نوپا بیشتر از  آنچه که شما  انجام می‌دهید الگو می‌پذیرد

 
از انواع «نه» استفاده کنید!
اگر همیشه از واژه «نه» استفاده کنید، حساسیت کودک نوپایتان به این کلمه و اثرگذاری آن به تدریج کمرنگ می‌شود. سعی کنید از این واژه در مواردی که انجام کاری خاص، خطری برای سلامت کودک به همراه دارد استفاده کرده و در عوض در مواردی که خبری از خطر نیست از عبارت‌های معادل اما فاقد «نه» استفاده کنید. به عنوان مثال اگر کودک در حال رساندن خود به مایکرویو است با قاطعیت از «نه» استفاده کرده اما وقتی خبری از انجام کارهای خطرناک نیست، مثلا درآوردن کفش در خودرو، به جای گفتن «نه» از عباراتی نظیر این استفاده کنید: وقتی به خانه رسیدیم پاهایت را از کفش خارج کن، آن موقع می‌توانی بدون کفش بازی کنی.
 
هر رفتار خوبش را تحسین کنید!
برخی مواقع کارهای نامناسب کودک نوپایتان به این دلیل صورت می‌گیرد که به خوبی نمی‌تواند با شما و محیط اطراف ارتباط مناسبی برقرار کند و او فکر می‌کند از این طریق توجهتان را به بهترین نحو ممکن جلب می‌کند. اینجاست که واکنش شما تعیین کننده خواهد بود. پس کاری کنید که کودکتان متوجه شود شما از انجام کارهای مناسب وی خوشحال می‌شوید. همچنین نشان دهید هر بار که قوانین ساده وضع شده در خانه را رعایت می‌کند شاد می‌شوید. پس هر بار که لباسش را در جای خود آویزان کرد با لبخندی حاکی از رضایت به او نشان دهید که توجهتان کاملا جلب شده است. پس از این واکنش‌ها تعجب نکنید که کارهای رضایت بخش زیادی را پشت سر هم انجام دهد.