پیش دبستانی مستقل دخترانه - پسرانه مارال کوچولو

کاربرگ وواحدکارهوش-ریاضی-علوم-واحدکارمستقل-تقویت هوش کودکان-کودکان بیش فعال-اعتمادبه نفس کودکان

پیش دبستانی مستقل دخترانه - پسرانه مارال کوچولو

کاربرگ وواحدکارهوش-ریاضی-علوم-واحدکارمستقل-تقویت هوش کودکان-کودکان بیش فعال-اعتمادبه نفس کودکان

مشخصات بلاگ

کاربرگ وواحدکارهوش-ریاضی-علوم-واحدکارمستقل-تقویت هوش کودکان-کودکان بیش فعال-اعتمادبه نفس کودکان

● نقش تغذیه بر روند رشد و نمو کودک چیست؟

پیروی از اصول تغذیه ای صحیح بر روند رشد و نمو و سلامت قدی کودک تاثیر مستقیم دارد، یعنی می تواند موجب بلند قد تر شدن کودک و رسیدن به پتانسیل قدی ناشی از ژنتیک شود. بالطبع اگر کودک برنامه غذایی بی کیفیتی داشته باشد، به طول قدی لازم نمی رسد

و از استانداردهای رشدی خود عقب می ماند. والدین باید توجه داشته باشند که اگرچه تغذیه سالم در بیان خصوصیات ژنتیک فرزندشان اثر دارد اما قد صفتی است که توسط ژن های به ارث رسیده از والدین و حتی تاثیر ویژگی های ژنتیک یک نسل قبل تر (یعنی پدر و مادربزرگ ها) بیان می شود.


اگر مادر و پدر و خانواده های آنها قدی کوتاه یا متوسط داشته باشند، نباید از عامل تغذیه معجزه بخواهند. برخی والدین تصور می کنند اگر به میزان کافی مواد پروتئینی و کلسیم دار به فرزندشان بدهند، قد فرزندشان ۲۰ ۳۰ سانتی متر از خود آنها بلند تر می شود.


● از چه زمان باید مراقب تغذیه کودک بود؟

از دوران جنینی باید مراقب تغذیه نوزاد بود. خانم باردار باید بداند شیوه تغذیه ای او از همان ابتدای دوران بارداری بر سلامت فرزندش اثر دارد. اگر خانمی در دوران باردرای از لحاظ برخی ریز مغذی ها دچار سو تغذیه باشد، ممکن است ناخواسته بر طول قد فرزندش اثر منفی بگذارد.

 یعنی این مسئله بر حداکثر پتانسیل رشد کودک بعد از تولد موثر است. صفر تا ۲ سالگی هم محدوده سنی بسیار مهمی برای رشد کودک محسوب می شود زیرا بنا به منحنی های استاندارد رشد در بخش هایی از این محدوده شاهد افزایش سرعت رشد هستیم.


در محدوده ۴ تا ۶ سالگی هم در برهه های زمانی خاصی سرعت رشد در کودکان افزایش می یابد. بنابراین اگر کودک در این سه دوره بحرانی دچار سو تغذیه شود، رشد قدی او به شدت تحت تاثیر قرار خواهد گرفت.


● قد مثل وزن بر نمی گردد

کودکان در مواجهه با بیماری، مقداری وزن از دست می دهند که بعد از دوره نقاهت با پیروی از الگوی تغذیه ای سالم و صحیح می توانند این وزن از دست رفته را جبران کنند اما اگر به دنبال سوء تغذیه در هر یک از دوره های بحرانی رشد، میزان رشد کودک از حد لازم کمتر شود،

 این فرصت از دست رفته رشدی، دیگر به هیچ عنوان در دوره های بعدی زندگی قابل جبران و بازگشت نیست و برای همیشه از دست رفته است.


 برای رسیدن به حداکثر پتانسیل رشد به تمام مادران توصیه می شود در دوره های آموزشی مراکز بهداشت که برای شیوه تغذیه سالم کودکان در نظر گرفته شده، شرکت کنند تا مبادا خسارت جبران ناپذیری به رشد و نمو فرزندشان وارد شود. اگر والدین شرایط لازم برای مراجعه به مشاوران تغذیه را دارند بهتر است چند وقت یک بار توصیه های تغذیه ای لازم را برای فرزندشان دریافت کنند.


● افزایش قد با مکمل

شرکت های تولید کننده، تبلیغاتی، فروشندگان، بازاریاب ها و برخی متخصصان که در زمینه تجارت فعال تر از شاخه طب هستند، نباید از دانش ناقص مردم سو استفاده کنند و با چند جمله به ظاهر صحیح و منطقی خانواده ها را مجبور به پیروی از اهداف تجاری خود کنند.

انواع مکمل های غذایی که برای کودکان جذاب هم هستند در بازار وجود دارند که برخی والدین حاضرند بودجه قابل توجهی را به آنها اختصاص دهند. برای تهیه این مکمل ها به نسخه پزشک نیازی نیست اما بهتر است خانواده ها بدانند تهیه این مواد برای تمام کودکان لازم نیست.

 یعنی در بسیاری از موارد کودک می تواند ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیازش را از طریق خوراکی های سالم و طبیعی دریافت کند، بدون این که کوچک ترین نیازی به مکمل شیمیایی داشته باشد. مکمل ها حاوی مقادیر مشخصی از مواد معدنی و ویتامین ها هستند که بدن در هر دوره سنی مشخص به مقدار معینی از این مواد نیاز دارد و اگر همین مواد مورد نیاز را بیش از حد نیاز خود دریافت کند ممکن است به جای اثر مورد انتظار اثرات معکوس و خطرناکی را متحمل شود.


بنابراین وسواس افزایش قد فرزندتان را کنار بگذارید و به طور بی رویه دارو و مکمل های مختلف را به او نخورانید. گاهی کودک میزان رشدی مطابق استانداردهای محدوده سنی خود ندارد. در این زمان متخصص غدد تشخیص می دهد برخی مواد مغذی به صورت مکمل به مقدار مشخص و در دوره معین به رژیم غذایی کودک افزوده شوند.

● رژیم غذایی کودک باید چگونه باشد؟

در بیان نیازهای اساسی تغذیه کودکان علاوه بر تغذیه تکمیلی، تغذیه با شیر مادر تا ۲ سالگی باید ادامه داشته باشد و از ۲ سالگی به بعد کودک باید روزانه هر یک از گروه های غذایی اصلی را با مقادیر مشخص مصرف کند.

حداقل ۲ واحد از گروه شیر و لبنیات

۲ تا ۵/۲ واحد از گروه گوشت ها و پروتئین ها (هر واحد گوشت معادل ۳۰ گرم گوشت پخته، یک عدد تخم مرغ، ۸۰ تا ۱۰۰ گرم حبوبات پخته یا ۳۰ گرم پنیراست)

۲ تا ۵/۲ واحد سبزی و صیفی ها

۲ تا ۵/۲ واحد میوه

۴ تا ۵ واحد از گروه غلات (نان، برنج، ماکارونی یا سیب زمینی)

در این محدوده سنی روغن و چربی ها در گروه مستقلی قرار نمی گیرند اما توصیه می شود والدین مراقب باشند فرزندشان به خوردن غذاهای چرب عادت نکند.

 به جای استفاده از روغن های جامد و هیدروژنه بهتر است از روغن های مایع استفاده شود. روغن مایع را (روغن گیاهی از قبیل روغن سویا یا آفتابگردان و نه کره آب شده!)

را بعد از این که برنج پخته و طبخ شد، تنها به میزان یک قاشق غذاخوری روی برنج بریزید، زیرا حرارت دیدن روغن بسیاری از مواد شیمیایی مفید آن مثل اسیدهای چرب ضروری را از بین می برد و روغن را تبدیل به ماده ای بی ارزش یا حتی خطرناک می کند.

در مورد میوه و سبزی ها توصیه می شود تنوع و نحوه سرو کردن این گروه را رعایت کنید تا کودکان به خوردن مواد غذایی این گروه بسیار مهم عادت و علاقه داشته باشند و به جای آنها به مصرف خوراکی های نشاسته ای، چرب یا شیرین و بی ارزش روی نیاورند.

مصرف شیرینی، شکلات، چیپس، پفک، فست فود و نوشابه های گازدار را برای فرزندتان محدود کنید و خوراکی های شیرین سالم از قبیل میوه های شیرین را هم در فواصل زمانی نزدیک به وعده اصلی به فرزندتان ندهید. در عوض آنها را با مقادیر مشخص و محدود به عنوان دسر بعد از وعده غذایی اصلی به فرزندتان بدهید.

اگر کودک چنین خوراکی هایی را قبل از غذای اصلی مصرف کند، سیر می شود و دیگر نمی تواند غذای اصلی را که برایش در نظر گرفته اید، بخورد و تناوب زمانی گرسنگی، اشتها و برنامه غذایی اش بر هم می ریزد.


● قد، صفتی که از چند عامل دستور می گیرد

قد کلی هر انسانی به چند عامل مهم بستگی دارد که ژنتیک و جنس مهم ترین آنها هستند اما عواملی مانند تغذیه، میزان ورزش و تمرینات بدنی و وضعیت جسمانی هم بر طول قد کودک موثرند.


● ژنتیک

ماده ژنتیک هر فردی از پدر و مادرش به او می رسد اما این که فرزند هر کدام از صفات را به چه میزان از کدام والد به ارث ببرد محاسبات و احتمالات پیچیده ژنتیک است که در این صفحات نمی گنجد. باید بدانیم این که ژن ها بخواهند به چه نحوی بیان شوند از مدت ها قبل از تولد تعیین شده و به طور کلی بیشتر بچه های سالم در نهایت قدی در محدوده قدی والدین خودشان خواهند داشت.


● جنس

در اکثر موارد بعد از اتمام دوره های رشدی جنس مونث کوتاه تر از جنس مذکر است اما در دوران قبل از بلوغ ممکن است دختر ها نسبت به پسرهای هم سن شان رشد سریع تری داشته باشند. البته در جامعه شاهدیم برخی خانم ها قد بسیار بلندتری از آقایان دارند.


● میزان فعالیت بدنی

کودکان سالم به طور طبیعی برای فعالیت های بدنی انرژی کافی دارند. تمرین بدنی روزانه کمک می کند کودک انرژی خود را مصرف کند، عضلات قوی تری و وزن متعادلی داشته باشد و همچنین استخوان ها و مفاصل او به نحو موثری به فعالیت و رشد خود ادامه دهند. نداشتن تحرک کافی هم ممکن است بر رشد کودک اثر منفی داشته باشد.


● وضعیت جسمانی

برخی بیماری های نادرمی توانند بر پتانسیل رشدی کودک اثر منفی بگذارند، مثلا سندرم ترنر که یک بیماری ژنتیک است.


● تغذیه

تغذیه مناسب و صحیح، کودک را از قدی که ژنتیک برای او تعیین کرده بلند تر نمی کند اما تغذیه غلط و غیر اصولی او را از رسیدن به قدی که می تواند داشته باشد، باز می دارد.

به کودک دچار اختلال استرس پس از سانحه چگونه کمک کنیم؟



اختلال استرس پس از سانحه,PTSD

PTSD در اثر حوادثی بوجود می آید که فراتر از طاقت و ظرفیت روانی فرد باشد

 

PTSD چیست؟

 اصطلاح PTSD (اختلال استرس پس از سانحه) در مورد کودکان هنگامی به کار برده می شود که آنها با حادثه ای شدیدا آسیب زا مواجه شوند و پس از آن حادثه زندگی شان به گونه ای تحت تاثیر قرار بگیرد که از نظر عملکرد تحصیلی و اجتماعی دچار افت شدید شوند. شاید تشخیص اختلال استرس پس از سانحه، زمانی که حادثه آسیب زا قابل شناسایی است و برای اطرافیان نیز به اندازه کودک بار عاطفی دارد، مشکل نباشد.

 مثلا هنگام حوادث و بلایای طبیعی نظیر سیل، زلزله یا حوادثی مثل جنگ، تشخیص کودک دچار اختلال استرس پس از سانحه دور از ذهن نیست اما مشکل زمانی ایجاد می شود که کودک حادثه را به دلیلی از خانواده اش پنهان می کند یا ماهیت حادثه به گونه ای است که برای آن کودک خاص فاجعه بار قلمداد می شود در حالی که ممکن است برای کودکان دیگر یا بزرگسالان معنای فاجعه باری نداشته باشد. برای اینکه با اختلال استرس پس از سانحه و علائم آن بیشتر آشنا شویم، با دکتر شهرام محمدخانی، استادیار روان شناسی بالینی دانشگاه خوارزمی در این باره گفت و گو کرده ایم.

تعریف اختلال استرس پس از سانحه 
PTSD یا اختلال استرس پس از سانحه، هنگامی ایجاد می شود که فرد با تهدید به مرگ، آسیب شدید یا خشونت جنسی به صورت یک یا چند مورد از موارد زیر مواجه می شود:

1- تجربه مستقیم حادثه
2- شاهدبودن هنگامی که حادثه برای دیگران اتفاق می افتد.
3- آگاهی از اینکه حادثه آسیب زا برای یک عضو نزدیک خانواده یا دوست صمیمی رخ داده است. (البته این حادثه باید از نظر فرد فجیع یا غیرمترقبه باشد.)

توجه داشته باشید که مواجهه باید واقعی باشد و دیدن حادثه در رسانه های الکترونیک، تلویزیون، فیلم یا تصاویر و عکس ها برای ایجاد اختلال استرس پس از سانحه کافی نیست؛ مگر آنکه این مواجهه مربوط به شغل باشد.

معمولا فرد پس از مواجهه، مکرر و ناخواسته حادثه فاجعه بار را در ذهنش مرور می کند و هنگام قرار گرفتن در موقعیتی که یادآور آن اتفاق باشد، احساس تنش و اضطراب و ناراحتی کرده و به گونه ای رفتار می کند که انگار در همان لحظه حادثه در حال وقوع است. این حالت ممکن است تاحدی پیشرفت کند که فرد کاملا آگاهی اش را نسبت به محیط اطراف از دست بدهد. معمولا کودک از هر چیزی که او را به یاد آن واقعه تلخ می اندازد (افراد، مکان ها، گفت و گوها، فعالیت ها، اشیاء و موقعیت ها) دوری می کند و این حالت ها و احساسات منفی باعث ناتوانی در تجربه شادی و خوشحالی در او می شود. رفتارهای تحریک پذیر و حملات خشم و غمگینی مهم ترین جزء زندگی این کودکان می شود. 

اختلال استرس پس از سانحه,PTSD

یکی از  نشانه های اختلال استرس پس از سانحه در کودکان زود رنج شدن است

 
آیا اختلال استرس پس از سانحه در کودکان و بزرگسالان با هم متفاوت است؟
بله، تامدتی پیش برای تشخیص اختلال استرس پس از سانحه در کودکان و بزرگسالان از معیارهای یکسانی استفاده می شد. بنابراین مشکل کودکان بسیاری که واقعا متبلا به اختلال استرس پس از سانحه بودند، تشخیص داده نمی شود. شاید گذشتگان ما بر این باور بودند که کودکان انعطاف پذیرترند و راحت تر از بزرگسالان حوادث را به دست فراموشی می سپارند و بعد از حوادث دچار مشکلات طولانی مدت نمی شوند اما مطالعات نشان داده است که برخلاف آنچه که قبلا تصور می شد، کودکان به سادگی نمی توانند از حوادث آسیب زای زندگی شان رهایی یابند و احتمالا بیش از بزرگسالان گرفتار مشکلات مزمن و حل نشده خواهندشد.

این مشکلات بر روند رشد آنها اثر می گذارد و باعث تخریب مهارت های مورد نیازشان برای کنار آمدن با اتفاقات و خودتنظیمی هیجانی در آنها می شود. کودکانی که قبل از 11سالگی آسیب دیده باشند، نسبت به کودکان بزرگ تر 3 برابر بیشتر دچار مشکلات روان شناختی می شوند.

به کودک دچار اختلال استرس پس از سانحه چگونه کمک کنیم؟
این کودکان در صورت حمایت و درمان درست والدین، معلمان، روان شناسان یا سایر افراد مورد اعتماد می توانند به خوبی به مشکل شان مقابله کنند و به زندگی برگردند. آنها باید بلافاصله بعد از حادثه آسیب زا حمایت شوند تا بتوانند با فاجعه ای که رخ داده، روبرو شوند و مراحل غم و اندوه را بگذرانند. این هنر والدین است که با توجه به شناختی که از فرزندشان دارند، دنبال نشانه های این اختلال در او بگردند. والدین آگاه حتی می توانند مشکل کودکانی که سکوت اختیار کرده اند و به نظر می رسد نشانه ای از آسیب در آنان نیست، تشیخص دهند. یک کودک می تواند به شدت تحت تاثیر حادثه باشد اما احساسات و هیجاناتش را پنهان کند تا قوی و شجاع به نظر برسد.

مهم ترین نشانه های اختلال استرس پس از سانحه در کودکان چیست؟
زودرنج شدن، به گریه افتادن و نالیدن، برگشت به رفتارهای کودکانه مثل انگشت مکیدن یا شب ادراری؛ بدرفتاری و امتناع از رفتن به مکان های خاص یا برخورد با افراد خاص؛ داشتن نشانه های جسمانی مثل تب، سردرد و تهوع بدون علت؛ ترس از تنها خوابیدن، کابوس های شبانه، وحشت شبانه و رویاهای ترسناک؛ احساس گناه و شرم و حساسیت به صداها و گوش به زنگی دائمی.

PTSD در طول تاریخ
مدارکی مبنی بر اینکه حوادث فاجعه بار می توانند باعث بروز مشکلات روانی شوند، از مدت ها پیش در نوشته ها وجود داشته است. از این نمونه ها ادیسوس است که در قرن هشتم از بیماری ای رنج می برده که در اثر آن دائم صحنه های تجربه های دردناک برایش زنده می شده و «گناه زنده ماندنم (احساس گناه از اینکه از جنگ جان سالم به در برده در حالی که دیگران مرده اند) در حادثه جنگ تروا او را آزاد می داد.

راه‌های ساده برای آموزش نظم به کودک نوپا


بی نظمی در کودکان,آموزش نظم به بچه ها

هیچگاه برای آموزش نظم به کودک، او را تنبیه نکنید

 

همزمان با رشد نوزاد و رسیدن به مرحله نوپایی، پرسش‌های متداولی که ذهن مادران را هم به خود مشغول می‌کند تغییر می‌کند تا جایی که یکی از مهم‌ترین آنها این سؤال خواهد بود: چه موقع «نظم» را به کودک نوپایم بیاموزم؟
   
از چه سنی آموزش نظم را شروع کنیم؟
زمانی که کودک نوپایتان برای به دست آوردن شکلات جیغ می‌کشد یا غذا را به هر نشانه‌ای روی زمین می‌ریزد شاید خیلی سخت باشد که بفهمید باید با چنین رفتاری چگونه برخورد کنید. در چنین مواقعی این پرسش به ذهن خطور می‌کند که آیا آموزش اصول نظم و انضباط به یک کودک نوپا هنوز خیلی زود نیست؟ در پاسخ باید گفت، نه چندان. یادتان باشد کارهایی نظیر ایجاد محدودیت و محروم ساختن از برخی مزایا برای خردسالی در این سن چندان اثرگذار نیست چون او هنوز نمی‌تواند ارتباط دقیقی میان علت و اثر پیدا کند. اما در چنین سنی خیلی خوب است که کودک نوپا را با مفهوم «درست» و «اشتباه» آشنا کنید. متأسفانه بسیاری از والدین واژه نظم و انضباط را تنها در تنبیه می‌بینند. اما اساس و ریشه واژه «نظم» در آموزش است. کارشناسان تربیتی توصیه می‌کنند که برای کودک نوپایی که تنها یک سال دارد، نظم باید با اجتماعی سازی و آموزش حد و مرزها در فکرش نهادینه شود.

برای آموزش نظم حواسش را پرت کنید!
اگر در واکنش به کارهایی نظیر بالا رفتن از مبلمان بر سر کودک نوپایتان فریاد بکشید این کار واکنشی جز اضطراب، خشم و از همه مهم‌تر کنجکاوی بیشتر در او به همراه ندارد. در عوض توصیه می‌کنیم خیلی سریع اما به نرمی حواسش را پرت کرده و او را مشغول به انجام کار دیگری کنید. برای مثال، اگر کودک نوپایتان خود را از دسته مبلمان بالا می‌کشد، به آرامی او را برداشته و روی زمین بگذارید و شروع به خواندن کتاب برایش کرده و یا با همدیگر با اسباب بازی ها بازی کنید. منحرف کردن توجه کودک نوپا به کاری دیگر نه تنها موجب می‌شود که دیگر آن کار به خصوص را انجام ندهد بلکه به نوعی به او آموزش داد‌ه‌اید که کارهایی نظیر بالارفتن از دسته مبلمان «ممنوع» است.

 

بی نظمی در کودکان,آموزش نظم به بچه ها

 برای آمورش نظم و انظباط به کودک نو پا، او را با مفهوم «درست» و «اشتباه» آشنا کنید


در برابرش محکم باشید!
حتمالا بارها دیده یا تجربه کرده‌اید کودکان نوپایی را که برای به دست آوردن یا خوردن چیزی مانند شکلات پیش از شام گریه می‌کنند. در این موارد شاید به خود بگویید «همین یک دفعه است» و «مشکلی به وجود نمی آید». اما چنین نرمشی به کودک این اجازه را می‌دهد تا همواره از این استراتژی برای به دست آوردن هر آنچه می‌خواهد استفاده کند. در واقع او را به طور ناخواسته ترغیب می‌کنید که با گریه کردن به اهدافش برسد. به خاطر داشته باشید وضع کردن برخی محدودیت‌ها مهم است و از آن مهمتر پافشاری بر اجرای آنهاست. به این نکته مهم هم توجه کنید که شما و همسرتان باید به این قوانین احترام بگذارید و در مواجهه با گریه کودک از مواضع خود کوتاه نیایید، زیرا تجربه ثابت کرده نرمش یکی از والدین در برابر گریه کودک (که از سر خواستن چیزی غیرمتعارف و در زمانی غیر منطقی صورت می‌گیرد) همزمان با پافشاری همسر بر «نه» گفتن پیامهای ضد و نقیضی به کودک ارسال می‌کند و به او این اجازه را می‌دهد تا در مرتبه بعدی با صلابت بیشتری از راه گریه به خواسته‌اش برسد.

  
 با او همراه باشید!
کودک نوپا بیشتر از آنکه از گوش دادن به حرف‌های شما چیزی فرا بگیرید از آنچه که انجام می‌دهید الگو می‌پذیرد. اگر فرزندتان نسبت به یکی از دوستان هم سن و سالش خشم و غضب می‌کند و دید خوبی به او ندارد، رفتاری را از خود بروز دهید که دوست دارید او نیز همان کار را انجام دهد، مثلا بگویید :«دوستت را به آرامی در آغوش بگیرد» سپس دست‌های کودک را به آرامی باز کرده و چگونگی در آغوش گرفتن را برایش اجرا کنید. همچنین اگر مسواک زدن برایش کار سختی است، به جای صحبت کردن این بار همراه او شوید و با یکدیگر دندانهایتان را مسواک بزنید.

 آموزش نظم به کودک نوپا،آموزش نظم

 کودک نوپا بیشتر از  آنچه که شما  انجام می‌دهید الگو می‌پذیرد

 
از انواع «نه» استفاده کنید!
اگر همیشه از واژه «نه» استفاده کنید، حساسیت کودک نوپایتان به این کلمه و اثرگذاری آن به تدریج کمرنگ می‌شود. سعی کنید از این واژه در مواردی که انجام کاری خاص، خطری برای سلامت کودک به همراه دارد استفاده کرده و در عوض در مواردی که خبری از خطر نیست از عبارت‌های معادل اما فاقد «نه» استفاده کنید. به عنوان مثال اگر کودک در حال رساندن خود به مایکرویو است با قاطعیت از «نه» استفاده کرده اما وقتی خبری از انجام کارهای خطرناک نیست، مثلا درآوردن کفش در خودرو، به جای گفتن «نه» از عباراتی نظیر این استفاده کنید: وقتی به خانه رسیدیم پاهایت را از کفش خارج کن، آن موقع می‌توانی بدون کفش بازی کنی.
 
هر رفتار خوبش را تحسین کنید!
برخی مواقع کارهای نامناسب کودک نوپایتان به این دلیل صورت می‌گیرد که به خوبی نمی‌تواند با شما و محیط اطراف ارتباط مناسبی برقرار کند و او فکر می‌کند از این طریق توجهتان را به بهترین نحو ممکن جلب می‌کند. اینجاست که واکنش شما تعیین کننده خواهد بود. پس کاری کنید که کودکتان متوجه شود شما از انجام کارهای مناسب وی خوشحال می‌شوید. همچنین نشان دهید هر بار که قوانین ساده وضع شده در خانه را رعایت می‌کند شاد می‌شوید. پس هر بار که لباسش را در جای خود آویزان کرد با لبخندی حاکی از رضایت به او نشان دهید که توجهتان کاملا جلب شده است. پس از این واکنش‌ها تعجب نکنید که کارهای رضایت بخش زیادی را پشت سر هم انجام دهد.

 

تقویت کننده های محبوب کودکان


رفتار با کودک,تقویت کننده های کودک

اسباب بازی ها، جزء تقویت کننده های انجام دادنی به شمار می روند

 

تقویت کننده ها عمدتاً به اموری اطلاق می شود که نرخ یک رفتار را افزایش می دهند که در شیوه های تربیتی کودکان بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. وقتی تقویت کنند به درستی و در مواقع مناسب به کودک ارائه شود، کودک به انجام دادن بیشتر آن کار درست، تمایل نشان داده و به احتمال زیاد آن شیوه تربیتی با برنامه آموزشی به موفقیت خواهد رسید.

حال ببینیم این تقویت کننده ها چه هستند؟

تقویت کننده های محبوب کودکان
سه نوع تقویت:

تقویت کننده های خوردنی
تقویت کننده های خوردنی- چیزهایی که کودکان دوست دارند و قابل خوردن وآشامیدن هستند را تقویت کننده های خوردنی می نامند. بیشتر کودکان ترجیح می دهند به جای بازی و یا مورد توجه مربیان و والدین قرار گرفتن یا سایر فعالیت ها، چیزی بخورند یا بیاشامند. آنها شیرینی، بیسکوییت، ژله، برخی میوه ها، اسمارتیز آب نبات، ذرت و ... را بسیار دوست دارند. اغلب کودکان این تقویت کننده ها را به بازی های فکری و انجام دادنی ترجیح می دهند اما فراموش نکنید که این شما هستید که می توانید در کودکتان ذائقه سازی کنید لذا توجه جدی داشته باشید که تقویت کننده های خوردنی همیشه اولویت آخر والدین باید باشد.

تقویت کننده های انجام دادنی
اسباب بازیها- اسباب بازی ها و یا بازی هایی که مستلزم شرکت افراد دیگر نیستند، تقویت کننده های انجام دادنی به شمار می روند. مثلاً برخی کودکان دوست دارند اسباب بازی های متحرک برقی را که این طرف و آن طرف می روند تماشا کنند و یا با توپ و عروسک بازی کنند. برخی دیگر درست دارند کاغذ یا پارچه را پاره کنند. برخی تاب خوردن را دوست دارند، آب بازی کنند، سه چرخه سواری کنند و....


نکته: اگر قرار باشد تقویت کننده های خوردنی با انجام دادنی به عنوان تقویت کننده مورد استفاده قرار گیرند، پیش از آموزش دادن، کودک باید از آنها محروم باشد. در صورتی که آموزش دهنده بخواهد چندین بار از چنین تقویت کننده هایی استفاده کنند باید به کودک اجازه داد که تنها در فاصله های کوتاه 30 ثانیه تا 1دقیقه با آنها بازی کنند.

تقویت کننده های اجتماعی
 کودک را در آغوش بگیرید- تقویت کننده های اجتماعی آنها هستند که با افراد دیگر سر و کار دارند. پدر و مادر، معلمان یا مربیان می توانند کودکان را تشویق کنند، در آغوش بگیرند، و یا با آنها بازی کنند. برای اینکه رفتاری در کودک تقویت شود یا دوام یابد باید ترتیبی بدهید که پس از اینکه کودک هر بار رفتار مورد نظر را انجام داد پاداشی به او داده شود. به بیان دیگر هر رفتار مطلوب کودک نتیجه خوشایندی به دنبال داشته باشد.


لازم است پدران، مادران برنامه هایی ترتیب دهند تا یادگیری مطالب تازه نتیجه ای خوشایند یا فایده ای مستقیم برای کودک داشته باشد. باید توجه داشت که استفاده از تقویت کننده  به عنوان پاداش برای کودک جالب است و تقویت کننده رفتار وی می شود.


در انسان ها یک خصیصه ذاتی وجود دارد که طبق آن افراد با کسانی که رفتار محبت آمیز دارد با محبت و نسبت به کسانی که رفتار خصمانه دارند با پرخاشگری رفتار می کنند. فردی که مرتب تقویت می شود به همه افراد رفتار محبت آمیز نشان می خواهد داد و فردی که زیاد تنبیه می شود نسبت به همه رفتارهای پرخاشگرانه خواهد داشت.


در تربیت فرزندان از تشویق نیز استفاده کنید، چون کودکانی که به خاطر کارهای خوب و رفتارهای مناسب مورد تشویق قرار می گیرند در بزرگسانی افرادی مطمئن، با کفایت، شاداب و موفق خواهند بود.

۱۰ نکته برای بهترین برخورد با کودکان


کودک,رفتار با کودک,تربیت کودک

«تنبیه بدنی چیزهای اشتباهی را به کودکان می آموزد.» با استفاده از نکات زیر می توانید بهترین نوع برخورد را آموزش ببینید.

1ـ زمانی که یک فرد بزرگسال، کودکی را کتک می زند، بچه احساس عجز و نا امیدی می کند. این احساسات باعث می شود که کودک افسرده و پرخاشگر شود.

به کودکان خود آموزش دهید که شما می خواهید که آنها چگونه عمل کنند. چون کودکان اغلب نمی دانند چه?کاری درست و چه کاری نادرست است. برای آموزش دادن به آنها صبور باشید.

۲ـ زدن یک کودک حل مشکل را به او نمی آموزد. فقط به او می آموزد که احساس بدی نسبت به خود داشته باشد و عزت نفس او پایین بیاید. عزت نفس پایین می تواند تا آخر عمر همراه کودک باشد. مراقب آنچه که می گویید باشید. معنی کلمات می تواند به اندازه کتک زدن، به آنها آسیب برساند.

بنابر این خونسرد باشید.

۳ـ تنبیه بدنی باعث می شود که بچه ها عصبانی و رنجیده خاطر شوند و احساس دشمنی کنند و بخواهند انتقام بگیرند.

پس با گفتگو به بچه هایتان بیاموزید که آنها اشتباه کرده اند. تا زمانی که آنها کوچک هستند، اطمینان حاصل کنید که آنها قوانین خانواده را می فهمند. این قوانین ایمنی، وقت خواب، وقت غذا خوردن و... است.

۴ـ تنبیه بدنی می تواند کودکان را درباره شناخت درست و غلط به اشتباه بیندازد.

به کودکان خود یاد بدهید که روش های غیر مضر برای بیان احساسات خود به کار گیرند. سپس احساسات آنها را بپذیرید و به آنها نشان دهید که می فهمید و مراقب هستید.

۵ـ وقتی شما کودک را تنبیه می کنید، به این معنا است که کار شما درست است و حق با شما است. این رفتار سبب می شود که کودک از بزرگسالش تقلید کند و در آینده هم به دیگران صدمه بزند.

۶ـ تنبیه بدنی به احساسات بچه ها آسیب می رساند، نمرات آنها در مدرسه افت پیدا می کند. همچنین یافتن دوستان در مدرسه برای آنها کار دشواری می شود.

به آنها توجه کنید، از کارهای خوب او ستایش کنید و اجازه بدهید کودک بداند که شما او را به خاطر وجودش دوست دارید.

۷ـ تنبیه و بدرفتاری فیزیکی با کودک به آنان آموزش می دهد که من بد هستم و باید حرکات بدم را تا جایی که می توانم ادامه دهم.

هنگامی که کودکتان بی ادبی می کند، زود عکس العمل نشان ندهید. به او مهلت دهید. این مسئله کودکتان را مدت کوتاهی از شما جدا می کند. او را روی صندلی، پله یا در اتاقش قرار دهید. سپس به او اجازه دهید هنگامی که توانست خود را کنترل کند، به شما بپیوندد. این به او آموزش می دهد که شما به خاطر رفتار خوب برنده شده اید.

۸ ـ تنبیه بدنی، هرگز رفتار درست را به کودک آموزش نخواهد داد.

او را نزنید. بچه ای که زیاد کتک می خورد، کنترل درونیش توسعه پیدا نمی کند. او به افراد دیگر نگاه می کند تا به او بگویند که راست و غلط چیست. همچنین آنها فکر خواهند کرد که من نباید خودسری کنم چون تنبیه خواهم شد. به جای این که بگوید من نباید بی ادبی کنم چون بی ادبی بد است.

۹ـ صدمه زدن فیزیکی در هر صورت باعث ترسیدن کودکان می شود.

خود را کنترل کنید. هیچ چیز بهتر از این نیست که والدین در مقابل بچه ای که خارج از کنترل است، آرام باشند. به کودکتان آموزش دهید که عصبانیت خود را کنترل کند و به خود اجازه ندهید که به او توهین کنید. چون با این کار، عصبانیت او را دوباره زنده می کنید. به خاطر داشته باشید شما بزرگسالید.

۱۰ـ بعضی اوقات والدینی که خیلی خسته یا آشفته هستند، همزمان باگریه بچه شان او را بالا و پایین می اندازند. کوری، صدمات مغزی یا حتی مرگ بچه، می تواند نتایج چنین عملی باشد.

در تربیت فرزندان تان، از دوستان یا مشاوران خوب کمک بخواهید. پیوستن به گروه های والدین و صحبت کردن با پدر و مادرهای با تجربه را مورد توجه قرار دهید. در مورد بچه ها و چگونگی تربیت یافتن آنها به طرق مختلف آموزش ببینید.

تربیت محبت آمیز؛ بهترین هدیه برای کودک

شخصیت و منش اصلی هر فردی از دوران کودکی او پی ریزی می شود ودر این امر؛اطرافیان به ویژه والدین، بیشترین و پایدارترین نقش را دارند.پدر ومادر، خواه ناخواه، عینی ترین الگو و مهم ترین عنصر اثر گذار درزندگی کودکان هستند و در همه مراحل زندگی خود،دیدگاه ها،باورها و جهت گیری ها یشان را در مورد مسائل گوناگون به کودکان منتقل می کنند.کودکان با دیدن رفتار و برخورد والدین خویش با دیگران، بسیاری از نکات تربیتی را فرا می گیرندو حتی با زیر نظر گرفتن پدر و مادر، می خواهند ببینند نکاتی را که آنها به کودکان سفارش می کنند؛ خودشان نیز در زندگی عمل می کنند یا نه.در صورتی که کوچک ترین تناقضی در اندیشه و عمل بزرگ ترها وجود داشته باشد، کودکان رفتارها و نکاتی را که بزرگ ترها در تلاشند به آنها بیاموزند؛ نمی پذیرند ویاد نمی گیرند.در واقع، کودکان آیینه تمام نمای والدین خواهند بود و آنچه می گوییم، نخواهند شد، بلکه همان می شوند که در عمل از ما می بینند.رفتارهایی که کودکان از بدو تولد تا بزرگ سالی از خانواده می آموزند، در پرورش دیدگاه، اندیشه و احساساتشان اهمیت دارد.

در آموزه های دین اسلام نیز آمده است آنچه کودک در دوران نخست زندگی اش می آموزد، تاپایان عمر، اورا همراهی می کندبه همین دلیل، این مرحله از زندگی و نقش بسزای والدین در تربیت وآموزش کودکان، از اهمیت و ارزش بالایی برخوردار است. بسیاری از والدین از اهمیت این دوران آگاهی دارند، ولی گاه دیده می شود که برخی والدین ناخواسته در حق کودک خود کوتاهی می کنند وبا به کار بردن روش های آموزش و پرورش نادرست، از جمله زیاده روی یا کوتاهی در تربیت،موجب شکل گیری بعضی رفتار و عادت های ناپسند ونابهنجار دراو می شوند. این در صورتی است که والدین وظیفه دارند هم گام با یکدیگر، با هم فکری و یاری کارشناسان و متخصصان، با به کارگیری روش های درست و پرهیز از هر گونه و سواس یا بی توجهی، کودکان خویش را پرورش دهند.روشی که پدر مادرها برای تربیت فرزندان به کار می بندند، باید روشی سازنده، مؤثروبراساس توانایی های آنها باشد
یکی از جنبه های مهم تربیت در تکوین شخصیت آدمی، توجه به نیازهای روانی در دوران کودکی است. کودک در کنار نیازهای جسمانی، به توجه و مراقبت های روانی و پرورش عاطفی، اجتماعی، نیازمند است .از جمله نیازهای روانی و ضروری کودک، نیاز به محبت است. محبت و احترام، مهم ترین عامل تأمین سلامت و بهداشت روان کودک و بهترین روش تربیت است. 
مهربانی با کودکان، شیوه و روش رسول خدا(ص)بود.آن بزرگوار به والدین سفارش می کرد با فرزندانتان به عدالت رفتار کنید؛ همان گونه که دوست دارید با شما به نیکی ، مهربانی و عدالت رفتار شود.
خانواده، مطمئن ترین مکانی است که در آن کودک می تواند احساس محبت و صمیمیت خالصانه را درک کند. اگر این محبت و عشق از کودک دریغ شود، موجب پیدایش آثار فردی و اجتماعی ناگوار و گاه جبران ناپذیری در دوران بزرگ سالی می شودکم محبتی در دوران کودکی، زمینه ساز بسیاری از شرارت ها، جنایت ها و آشفتگی های اجتماعی از جمله ناامیدی و پرتوقعی است. با استوار کردن بنای تربیت کودک بر اصل احترام و محبت، می توان بسیاری از نابسامانی های روحی و روانی کودک را اصلاح و اورا به سوی هدف مورد نظر که همانا رشد و پرورش انسانی سالم و سودمند است، هدایت کرد.
باید برای کودک وقت بگذاریم و با گفت و گو از روی حوصله و دوراندیشی، بیان آشکار و نهان امور به اندازه لازم، محبت ورزیدن وبرقراری ارتباط درست و میانه با وی ، اندیشه و رفتار نادرستش را اصلاح کنیم و دانش کودک را در زمینه شناخت و اراده او را در عمل به رفتارهای شایسته وپسندیده افزایش دهیم .باید رفتارهای کودک را فرصتی برای یادگیری و کسب تجربه در او بدانیم؛ زیرا آموخته ها و توانایی های کودک، محدود است ونیاز دارد او را به دلیل بی تجربگی هایش ، با محبت و درک و احترام، هدایت و راهنمایی کنیم
تماس جسمانی با کودک مثل در آغوش گرفتن، بوسیدن،نوازش کردن ودست بر سر او کشیدن، راهی برای برقراری ارتباط با او و اطمینان خاطر دادن به وی برای این است که او ارزشمند است و خانواده همواره از او حمایت عاطفی خواهد کرد. صحبت کردن و گوش دادن به حرف های کودک نیز به اندازه تماس جسمانی، برای حفظ ارتباط با کودک اهمیت دارد. پس برای داشتن ارتباطی مناسب با کودک، هر بار که رفتار شایسته ای انجام می دهد؛ باید اورادر آغوش بگیریم، ببوسیم و تحسین کنیم و درهر بار صحبت با کودک، او را لمس کنیم و به چشمانش بنگریم تا محبت و امنیت روانی را به وی هدیه دهیم .رسول اکرم(ص) هرروز صبح برسر فرزندان و نوادگانش دست مهر می کشیدو می فرمود:
فرزندانتان را زیاد ببوسید.برای هر بوسه تان، در بهشت ، مقامی است وحتی فرشتگان به تعداد بوسه هایتان ، مرتبه هایی برایتان [دربهشت]می نویسند.

بهترین دعای پدر و مادر برای فرزند و نیز بهترین دعای فرزند برای والدینش چیست؟

خوب است پدر و مادر برای صلاح و سعادت دنیا و آخرت فرزندان خود دعا کنند و ازخدا بخواهند فرزندانشان را از صالحان قرار دهد ( توجه خیر دنیا و آخرت شامل تمامی خوبی های این دو عالم است که در دعای قرآنی ( ( ربنا اتنا فی الدنیا حسنه و فی الاخره حسنه ) ) نیز وارد شده است ) . فرزند هم خوب است برای پدر و مادر خود خیر دنیا و آخرت و عاقبتی نیک از خداوند طلب نمایدو اگر آنها مشکل خاصی دارند برای رفع آن مشکل نیز دعا کند.


آنچه باید به دختران خود آموزش دهید !



 اعتماد به نفس کودک,غرور کودک

با تشویق و تحسین به موقع، خصوصیات خوب را در دخترتان گسترش دهید

 

در جوامعی که ادعای برابری  زن ها ومردها را دارند ،کودکان پذیرای نقش های جنسیتی کاملا برابر می شوند ودر جوامعی  که باورها و تعصبات جنسیتی حکم فرماست، کودکان نیز به نوعی پذیرای نقش های جنسیتی متعصبانه و نابرابر می شوند؛ و به همین ترتیب و با گسترش این عوامل، در دوران جوانی افکار و رفتار آنها به شدت متأثر از این گرایشات نابرابر جنسیتی خواهد بود. این رفتارها ابتدا در خانه و سپس توسط دوستان، مدرسه، برنامه های تلویزیونی و... شکل گرفته و تقویت می شوند.

اما در این میان تاثیر خانواده انکارناپذیر است. والدین با انتقال باورهای تبعیض آمیز جنسیتی، خواسته و ناخواسته در شکل گیری این رفتارها در کودکان نقش بسزایی دارند. با توجه به این تأثیرات، محدود نکردن کودکان به نقش های جنسیتی خاص و سوق دادن آنها به هر دو سو مفیداست به شرطی که به کلی منکر تفاوت ها نشویم.
 
کودکان از سنین پایین، با معنای دختر بودن و پسر بودن در جامعه امروزی آشنا می شوند؛ آنها در متن جامعه، از میان کلیه رفتارهای آشکار و اشاره های نهان، تفاوت های جنسیتی را تجربه می کنند. تربیتی صحیح است که کودک در حالی پا به سن نوجوانی بگذارد که هم به نقش های جنسیتی خود واقف است و هم از کلیشه های غلط و تعصب آمیز به دور است مانند اینکه پسران از دختران در ریاضیات برترند یا این عقیده که تنها زنان قادر به پرورش کودکان هستند. با رشد سنی، این باورها نیز در افراد تقویت شده و از نسلی به نسل دیگر منتقل می شوند.

چگونگی تعامل والدین با کودکان نقش بسزایی در احتراز از شکل گیری برخی از این باورهای غلط دارد.


 آنچه که یک دختر بچه بدان نیازمند است:
 * ایمان به خدا: دختر شما از همان کودکی باید بیاموزد تا در زندگی بهترین تکیه گاه خداوند است و در مواقع مشکلات تنها نیرویی که می تواند کمکش کند اوست .این احساس بهترین حامی او در زندگی خواهد بود.

 

* غرور و استغنا: احساس شایستگی و لیاقت را در کودک خود ایجاد کنید؛ اجازه دهید هر آنچه را می تواند به تنهایی انجام دهد. به طور مثال: گرفتن فنجان آب میوه، شانه کردن موها و یا ساختن برخی از مکعب های پلاستیکی بدون کمک دیگران. شما تنها با تذکراتی جزیی یا با فراهم کردن وسایل مورد نیاز (مثل چهارپایه برای دسترسی به سینک) او را در به انجام رساندن کارها یاری کنید.

احساس شایستگی و لیاقت را در کودک خود ایجاد کنید

 

* اعتماد به نفس: با تشویق و تحسین به موقع، خصوصیات خوب را در او گسترش دهید. "تو خیلی شجاع هستی که به تنهایی از پله ها بالا رفتی" بگذارید متوجه شود که شما به او اعتماد کامل دارید و او را دختری باهوش و لایق می دانید.

* خلاقیت و هماهنگی: اسباب بازی های مختلفی در اختیار او قرار دهید تا بازی های او منحصر به نوعی خاص نشود. به طور مثال: ماشین و تراکتور، مکعب های خانه سازی و انواع توپ ها و دیگر وسایل بازی که بتواند از آنها بالا رود یا بر آنها سوار شود.
 

*مهارت تصمیم گیری: به او امکان تصمیم گیری بدهید و شرایطی فراهم کنید تا خود را در قبال تصمیم گیری هایش مسوول بداند. انتخاب بشقاب و لیوان مخصوصش و حتی انتخاب همبازی هایش را بر عهده خود او بگذارید.


* آمادگی جسمانی: با او به انجام بازی هایی بپردازید که نیاز به فعالیت های فیزیکی دارند به طور مثال: گرگم به هوا. تخلیه انرژی و هیجانات ناشی از بازی در زمین بازی مثل سرسره بازی و یا دویدن و حتی موفقیت در پشت زدن، برای دختر بچه هایی که هنوز برای انجام فعالیت های ورزشی کوچکند بسیار مفید است.
 
* کنجکاوی: شرایطی فراهم کنید تا به شناخت محیط اطرافش بپردازد. در سنین کودکی، شرایط خانه را طوری ترتیب دهید که بی هیچ خطری در خانه رفت و آمد کند همچنین او را با محیط های خارج از خانه از جمله پارک، باغ وحش، مغازه، کتاب فروشی و... آشنا سازید.
  
* نقش های جنسیتی متعارف:ما نه می خواهیم و نه صحیح است که منکر تفاوت های جنسیتی شویم. با توجه به شرایط فرهنگی و خانوادگی تان وظایف و نقش هایی که از او در آینده انتظار خواهد رفت را به او بیاموزید اما از تلقین اینکه چون دختر است فقط باید به فکر آشپزی و بچه داری باشد خودداری کنید بلکه در کنار تشویق او برای آموزش مهارت های مختلف مثل ورزش ،هنر،علم و .... به او یاد دهید که زن باشد و از زن بودن و مادر بودن در وقت خود نهراسد و به بهترین نحو وظایفش را انجام دهد.

 

* تصویر ظاهری: ظاهر فیزیکی را برای او پر اهمیت جلوه ندهید. سعی کنید بیشتر به تحسین او به انجام رساندن کارهایش بپردازید تا زیبایی اش در لباس میهمانی.

این متن دومین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

زکات علم، نشر آن است. هر وبلاگ می تواند پایگاهی برای نشر علم و دانش باشد. بهره برداری علمی از وبلاگ ها نقش بسزایی در تولید محتوای مفید فارسی در اینترنت خواهد داشت. انتشار جزوات و متون درسی، یافته های تحقیقی و مقالات علمی از جمله کاربردهای علمی قابل تصور برای ,بلاگ ها است.

همچنین وبلاگ نویسی یکی از موثرترین شیوه های نوین اطلاع رسانی است و در جهان کم نیستند وبلاگ هایی که با رسانه های رسمی خبری رقابت می کنند. در بعد کسب و کار نیز، روز به روز بر تعداد شرکت هایی که اطلاع رسانی محصولات، خدمات و رویدادهای خود را از طریق بلاگ انجام می دهند افزوده می شود.

این متن اولین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار!

اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.

همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند.